Grensgebied

Mavis keek boos naar Vares, wat een klootzak was het. 'Dat had je nie tmogen doen Vares, het meisje had er niks mee te maken' ging hij dapper mee in het gesprek, een gesprek waar hij normaal gesproken bang voor was.

Benjamin werd woest, Vares moest eraan, wat een vreselijke klootzak. Hij pakte het keukenmes dat hij altijd bij zich had en ging dreigend op Vares af, de pijn in zijn buik negerend.

Vares had zich al omgedraaid naar Mavis en keek niet naar Benjamin. 'Hier ga je voor boeten, Mavis.' Zei hij boos en hij pakte ook zijn mes, maar richtte deze op Mavis.

Mavis keek naar de actie's, een beetje angstig, maar toch pakte hij licht bibberend maar toch ook heel boos zijn korte zwaard 'Nee Vares, jij gaat hier voor boeten' zei hij een beetje trillend en hij richte het zwaard op Vares.

Benjamin zette zijn mes tegen Vares zijn keel. 'Je gaat boeten.' Zei hij dwingend.

Vares draaide zich geschrokken om, en zijn keel sprong open. Verwoed dook hij omlaag en hij greep Mavis bij zijn benen, zodat die op de grond viel. Hij was een goed vechter, maar twee tegen één?

Mavis tuimelde omver en liet het zwaardje vallen tijdens zijn val waardoor het wegslingerde. Hij vloekte en probeerde zijn benen los te krijgen 'Je gaat boeten' herhaalde hij van Benjamin.

Benjamin dook naar Vares toe, en beukte keihard tegen hem aan zodat Vares ook op de grond viel.

Vares had alleen oog voor Mavis, en hij klom een beetje overeind. 'Denk je dat?' Vroeg hij grijnzend en hij prikte met zijn mes de ogen van Mavis uit. Dat deed hij altijd, waarom nu niet?

Mavis knikte 'Ja' dat was zijn laatste normale woord want daarna begon hij te schreeuwen van de pijn. Zijn ogen.. hij zag niks meer, zijn hele hoofd gonsde en hij voelde er met zijn hand aan die daarna plakkerig van het bloed was. Hij probeerde om zich heen te slaan en te schoppen zodat hij Vares zou raken, maar hij kon tevergeefs niks zien en raakte een keer met zijn hand heel hard een steen, waardoor die nu al licht gekneusd was.

Benjamin werd nog bozer. Mavis... Schreeuwend wierp hij zich op Vares, schopte hem tegen zijn hoofd en pakte in de tijd die hij daardoor kreeg het met van Mavis.

Vares gromde en hij werd gek. 'Jullie gaan eraan, allebei!' Schreewde hij en hij stak zijn met door Mavis zijn keel.

Mavis was nog aan het schreeuwen en schoppen maar voelde toen een steek in zijn keel, die zijn luchtpijp en slagader doorhaalde. Ineens was hij stil, doodstil. Hij bewoog niet meer en er liep alleen maar bloed uit zijn keel. Dit was nie thet plan geweest dat hij in zijn hoofd had, daarin was hij heel wat heldhaftiger geweest, waren zijn laatste gedachten.

Benjamin werd gek van woede. 'Nee, Mavis.' Hij knielde bij Mavis neer, maar voelde Vares alweer overeind komen. Vares zag zijn kans en ging op Benjamin af, maar die draaide net op tijd om en hij hield het zwaard voor zich. Vares kon niet meer reageren en kwam vol in het zwaad terecht. Hij overleed direct toen het zwaard zijn hart raakte en hij viel neer. Benjamin keek verwonderd, en kwam overeind. Vol afschuw keek hij naar de twee doden. Heel even vond hij het jammer dat hij zelf niet dood was gegaan, maar hij bande die gedachte meteen uit zijn hoofd. Vares was dood. Mavis had zijn leven ervoor opgeofferd.

Later.

Benjamin wees naar de plek. 'Daar was het.' Hij had geluk, de twee lichamen lagen er nog hoe hij ze had achtergelaten, maar het was ook maar pas geleden. Hij had óók geluk dat hij Vares inderdaad met het zwaard had vermoord, en niet met zijn keukenmes.

Elliot liep rustig naar de lichamen toe en zuchtte. 'Weet je zeker dat dit de dader was?' Hij was best wel teleurgesteld dat hij al dood was. Liever had hij hem al zijn ledematen af laten snijden met een bot mes. Of zijn lichaam met zuur bewerkt. 'Wie is die ander dan?'

Hij knikte naar Mavis, die dood naast Vares lag. Mavis, die hem had geholpen. Maar dat kon hij maar beter niet vertellen. Hij wees ook naar het mes door Mavis zijn keel en het zwaard door Vares zijn borst. 'Het moet wel. Hij was degene die haar lichaam neerlegde en wegrende.'

'Maar wie is dit dan?' Zei hij en tikte met zijn voet tegen het lichaam van de man met het mes door zijn keel. 'Waarom wou hij hem zo graag dood hebben, hij kende haar toch helemaal niet? Dus waarom wreekt hij iemand waar hij niks mee te maken heeft?'

Benjamin keek Elliot fronsend aan. ' Weet ik veel. Dat is toch ook alleen maar wat ik zag. Ik heb geen idee wie het is. Het hoeft ook niet per se met Amèlie te maken hebben. Wie weet wat die man nig meer heeft gedaan.'

Elliot zuchtte en bekeek de lichamen aandachtig. 'Straffen zal helaas niet meer gaan.' zZei Elliot en schopte tegen de arm van Vares. 'Ik weet genoeg.' Zei hij en liep terug naar de bosjes.

Benjamin knikte en hij liep met hem mee. Op een een of andere manier luchtte dit hem op. Elliot had Vares gezien en hij hoefde zich ten minste niet schuldig te voelen tegenover Elliot. Niet dat had heel erg zou uitmaken tegenover het gevoel wat hij van Jayden kreeg, maar als hij dood wilde gaan had hij dat liever zelf in de hand.