Ziekenzaal voor Jayden

.

Jayden was nog steeds woedend en het kon haar niet schelen wie er was want ze duwde iedereen aan de kant. Een paar keer kreeg ze een vloek terug van een gast adel, maar het maakte haar niet uit. Ze liep door naar de ziekenzaal en ging naar binnen. Nog steeds lag ze daar, zo stil, alsof ze al dood was. Dit kon Benjamin niet gedaan hebben maar toch was ze er van overtuigd dat het wel was en het knaagde aan haar. 'Hoi Am' mompelde ze tegen haar toen ze op de rand van het bed ging zitten.

Heel langzaam opende ik mijn ogen en ik knipperde eventjes een paar keer tegen het felle licht dat hier was. 'He...' mompelde ik en ik keek naar het bekende gezicht. Maar wat kwam me dan bekend aan haar gezicht voor. Wie was ze?'

Jayden had geen antwoord verwacht 'Ben je echt wakker?' zei ze ongelovig en ze kreeg een kleine glimlach op haar gezicht. Gelukkig, hij had haar niet vermoord want ze had nu duidelijk de tekens vna een overlevende.

'Ja...' mompelde ik verward en ik dacht aan voordat ik ging slapen. Toen was Elliot er geweest die niet mijn boerenvriend was, maa rmijn adelvriend... Kort was ik stil. 'Ik ben... zangeres. Wie ben jij?' vroeg ik en ik keek haar twijfelend aan.

Jayden zuchtte kort, maar was toch ook wel opgelucht. Ze had duidelijk geheugenverlies. 'Ik ben een goede vriendin, een bediende' vertelde ze haar.

'Mijn bediende?' vroeg ik twijfelend en ik wreef met één hand in mijn ogen. 'Hoe heet je? Ik herken je... Maar ik ken je naam niet.'

Jayden lachte even 'Nee Amèlie, jij bent óók een bediende.. Ik ben Jayden, weet je nog?' legde ze haar uit, maar ze maakte zich toch een beetje zorgen.

'Volgens Elliot ben ik zangeres,' zei ik nu verward. 'En hij is geen boer, maar van adel.' Ik dacht na over haar naam en knikte toen zachtjes. 'Ja... Jij bent Jayden.' Alsof ze dat zelf niet kon bevestigen.

Jayden schudde haar hoofd 'Elliot zegt wel meer dingen, ja hij is van adel en jij bent mijn bediende viendin Jayden ja' zei ze met een glimlach. 'Je bent een zangeres EN een bediende' voegde ze er nog aan toe.

'Oh.' Weer was ik stil en liet ik het bezinken bij mezelf. Oké, dat kon dacht ik wel, dat ik dat beide was. 'Maar hoe kan hij mijn vriend zijn dan?' vroeg ik nu en ik trok het deken zachtjes op.

Jayden kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Ze ging nu niet zeggen dat zij van hem hield. 'Hij heeft je een keer opgemerkt en toen zijn jullie vrienden geworden' legde ze op een kleuterige manier uit. Ze kon het niet anders dacht ze.

'Oh...' zei ik twijfelend. 'Maar ik houd van hem hoor,' zei ik nu. 'Dus.. dus dat is wel goed.' Ik sloot min ogen weer eventjes. 'ALleen ik dacht dat hij mijn boerenvriend was... Maar dat is neit zo.'

'Was dat maar waar' mompelde Jayden in zichzelf. 'Ja ik weet dat je van hem houd, hij houd ook van jou' zei ze rustig en met tegenzin.

'Ja?' vroeg ik nu glimlachend en ik keek opzij naar het vieze drankje. 'Wil je Elliot een lol oden en me helpen met wat slokken?' vroeg ik haar.

'Voor Elliot doe ik niks, maar ik zal het wel voor je eigen gezondheid doen' zei ze met een knipoog en ze nam de beker in haar handen. Niks wou ze over Elliot horen eigenlijk, maar daar kon Am niks aan doen. Ze hield de beker aan Am's lippen en kantelde hem een beetje zodat ze een slok kon nemen.

'Haat je Elliot?' vroeg ik verbaasd en ik nam twee slokken en draaide toen mijn hoofd weg. Dat was echt wel weer genoeg voor me.

'Laten we het erop houden dat ik hem niet erg aardig vind nee' ging ze op Amèlie in en ze liet de beker zakken zodra ze voelde dat ze wegtrok en genoeg had.

'Waarom dan niet?' vroeg ik haar en ik legde mijn hoofd weer in het kussen neer. 'Ik... doe wel eventjes mijn ogen dicht anders word ik zo moe,' zei ik haar.

Jayden grijnsde geforceerd 'Tja, hij heeft mij en een vriend pijn gedaan een tijd geleden en ik moest trouwen met zijn broer, maar die is nu ook dood, weet je dat nog?' probeerde ze het onderwerp om te draaien. Beter over hem praten nu hij dood was dan over Elliot waar ze toch alles tegen zou zeggen, dan was ze de pineut.

'Is Elliot slecht|?' vroeg ik met een pruillip en ik schudde mijn hofd bij hjet laatste wat ze zei. 'Waarom ging zijn broer dood dan?' vroeg ik twijfelend. 'En... Je bent nu toch weer dienstmeid?'

'Voor jou is hij niet slecht, maar ik vind hem wel slecht.... Zijn broer wou mij uiteindelijk vermoorden nadat ik met hem getrouwd was.. Ja, ik wou geen adel zijn dus heb ik mezelf weer tot dienstmeid verklaard' legde ze uit. Ja, ook daarom haatte ze Elliot, want hij had het haar niet gezegd dat ze zelf ook dood zou gaan.

'Maar... maar ik wil niet met een slecht persoon,' zei ik verdrietig en ik vroeg me af waarom hij dan wel mijn vriend was. 'Maar... maar het is dan toch goed dat hij dood is en dan... Wat heeft Elliot daarmee te maken? Met zijn broer?'

'Ja, nu is het goed dat hij dood is, maar ik wist niet dat ze hem dood wilden maken en toen was ik toch verdrietig. Elliot had niet tegen me gezegt dat ik dood zou gaan en ik gewoon een pion bleek te zijn..' verklaarde ze, maar over Elliot zei ze verder maar niks 'Misschien is dit genoeg informatie voor nu, ga nog maar even slapen anders' zei ze liefjes.

Ze had blijkbaar aan mijn ogen gezien dat ik moe was, want ze zakte steeds half dicht, maar het liefst wilde ik dat mensen me dagenlang al mijn herinneringen zouden vertellen. Ondanks dit, knikte ik toch. 'Ja...' Mompelde ik zachtjes terug. 'Alleen als je snel terug komt..m'