Ziekenzaal voor Jayden

'Mogen we Amèlie ondersteunen? Allebei aan één kant?' Ging de tweeling door met smeken. 'Ah toeee? Wij zijn heel sterk!'

Armand schudde even zijn hoofd 'Kom op kleintjes, ik weet dat jullie het kunnen maar neem Belinay anders maar mee, oke?' vroeg hij en Belinay zuchte waarna ze zich met tegenzin van haar broer af liet zakken. Ze liep rustig naar haar broers toe en pakte van allebei een hand. Armand tilde Amèlie gewoon weer op en hield Joseph op zijn rug. 'Laten we gaan dan?' vroeg hij nog een keer.

'Graag,' mompelde k eerlijk en ik sloot mijn ogen. Ik wilde in bed liggen en slapen, maar ik moest geduld hebben. Het zou neit lang meer duren. Hoe fijn ik mijn familie ook vond, ik wilde graag naar bed.

De tweeling zuchtte een beetje teleurgesteld maar ze konden nu wel hun nieuwe truc aan Amèlie showen. 'Amèlie kijk eens!' Riepen ze en ze tilden Belinay op zodat ze op hun schouders zat, haar rechterbil op Ovo's linkerschouder en haar linkerbil op Benno's rechterschouder. Ze sloegen hun armen om Belinay heen en liepen zo terug richting de ziekenzaal. Joseph keek geamuseerd toe. 'Dat wil ik ook een keer doen!' Zei hij opgelaten.

Belinay giechelde en hield zich met haar kleine handjes vast aan de kraagjes van de shirts van Ovo en Benno. Armand grijnsde en begon ook te lopen. 'Ja Joseph, jij mag vast wel een keertje' zei hij tegen hem.

De tweeling was sterker dan ik had gedacht, maar lang de tijd om er naar te kijken had ik niet, want mijn ogen gleden dicht en ik viel in slaap.

Joseph knikte. 'Jij bent ook heel lief hoor.' Zei hij en hij legde zijn hoofdje weer op Armands rug. 'De allerallerallerliefste.' Zei hij. 'Samen met mama, papa, Ovo, Benno, Belinee en... en Amèlie.'