Schuin gegroeit bos.

Elliot Pakte zijn boog en hing de kruisboog om. Snel pakte hij een pijl en legde die op de boog. Met een versnelde pas liep hij door de bosjes, maar dan wel zo zacht dat hij geen dier zou afschrikken.

'Ze moeten rennen,'z ei ik Elliot en ik volgde hem, maar keek de andere kant op. Mijn ogen speuren de omgeving af.

Elliot knikte en pakte een steen van de grond. Hij gooide hem zo ver als hij maar kon. Hij had namelijk achter die bomen al het achterwerk van een hert gezien. Door de steen begon hij te rennen en was Elliot net optijd en schoot een pijl in zijn achterwerk, maar het hert bleef gewoon doorrennen. 'Raar beest.' mompelde hij.

Ik keek hem lachend na. 'Ja, die mag tellen,' zei ik en ik speurde de omgeving af. Het hert had een everzwijn op de vlucht gejaagd en ik schoot het beest zonder moeite neer.

Elliot keek even naar zijn vangst. Bij hem leek het zo makkelijk. Elliot liep rustig door, maar zag eigenlijk nog niks rennen. Ze moesten hier wel ergens zijn. In de buurt was ergens water.

'je ouwe heer is nog niet zo oud en slecht hè?' vroeg ik hem plagend en ik stootte hem aan. 'Een klein vogeltje is bonuspunten,' zei ik hem grijnzend.

'Nee, hij is het nog lang niet verleerd.' Zei hij en keek om zich heen. Nog negen schoten, kon hij het eigenlijk wel riskeren om zijn pijlen daaraan te verspillen?

Ik grjinsde en keek eens goed om me heen. 'Daar, een vogel. Neem jij hem of neem ik hem?' vroeg ik hem.

'Neemt u hem maar.' Zei hij en keek goed maar zijn vader om de bewegingen te "annaliseren."

Ik keek eerst goed en riep toen hard waardoor de vogel opschrok. Ik schoot de pijl die de vogel echt net miste omdat hij van koers veranderde.

Elliot klopte zijn vader op zijn schouder. 'Jammer, hij was u net te slim af.' Zei hij plagend, maar bedoelde het helemaal niet gemeen of spottend.

'Oppassen mannetje,' zei ik hem lachend en ik drukte hem zachtjes tegen zijn schouder aan.

Elliot lachte rustig en keek om zich heen. Elliot met zijn verslaving voor stenen pakte een steen die hij tegen een boom gooide. Elliot spande meteen zijn boog en mikte op de vogel. De pijl ging door zijn vleugel en landde een stukje verderop. 'Zo.' Zei Elliot grijnzend.

'Goed schot,' moest ik toegeven en ik knikte bevestigend. 'Nu nog zijn buikje raken. Maargoed, het staat 2-w voor jou.' Ik zag ineens een konijntje wegschieten en razendsnel wist ik het neer de schieten. '2-2,' grinnikte ik.

'Uw reactie voormogen is niet met de tijd minder geworden.' Zei Elliot verbaasd en keek naar het konijntje. Die dingen zijn razend snel.

'Zeer zeker niet,' zei ik bevestigend. 'Op het slachtveld moet je alles zien en horen. Je moet weten wat er achter je gebeurd.'

'Als god ons een oog in onze nek had gegeven, dan was dat stukken makkelijker.' Elliot was echt verbaasd over de snelheid van zijn oude pa, maar het was ook wel te begrijpen. Hij had het Demian geleerd.

Ik keek Ellioy eventjes aan. 'Je moey nog veel leren,' mompelde ik ineens met pijn in mijn hart. Ik had vroeger met beide zoons moeten jagen en niet alleen met Demian.

Elliot knikte en keek even naar zijn vader. Snel keek hij weer weg en zocht naar een nieuwe prooi. Dit bleef zo raar. Zijn vader die met hem wou jagen.