Vertrek Amèlie

Ik keek naar hem op en liet hem zijn gang gaan. Zachtjes voelde ik aan de ketting rond mijn hals en kreeg ik een grote lach op mijn gezicht. 'Maar wat als ik hem beschadig dan? Of misschien wel kwijt raak!'

Elliot haalde zijn schouders op. 'Het is jou bezit nu. En anders laten we hem gewoon maken.'

'Ik wil hem niet meer af,' bekende ik en ik stak mijn armen naar hem uit voor een knuffel. 'Want ik heb hem van jou gekregen...'

Elliot knuffelde haar voorzichtig en kuste haar in haar nek.

Ik slot mijn ogen en bleef hem zo vasthouden. 'Kon dit maar voor eeuwig durewn,' mompelde ik.

'Ja, dat zou fijn zijn. Maar je vader staat te wachten.' Zei hij en wreef zacht over haar rug.

'Armand zal vast heel erg blij zijn,' zuchtte ik, maar het was een goede zucht. Ik voelde me ook heel fijn bij hem. 'Dan... is dit dus het afscheid...'

'Ja, tijdelijk afscheid.' Zei hij en kuste haar op haar wang. 'Ik hoop je snel weer te zien.'

'Kom alsjeblieft langs,' zei ik en ik kuste hem zachtjes op zijn mond.

'Ik zal het proberen, maar je kent mijn vader.' zei hij en kuste haar ook.

'Hij lijkt me een aardige man,' zei ik en ik dacht aan de enige keer dat ik hem had gezien en ik had gedacht dat het een bodyguard was.

'Maar hij is zeer streng als het hierom gaat, maar ik doe mijn best.' zei hij en tilde hij voorzichtig op, zodat ze niet hoefde te lopen. Ja, het deed pijn, maar het viel redelijk mee. Het was een draagbare pijn. 'Nemen jullie de koffers mee en doe die deken er bovenin nog bij.' Zei Elliot tegen een paar bediende en liep rustig naar de deur.

Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en keek op naar Elliot. 'Ik weet dat je je best doet...' zei ik en ik opende toen de deur voor hem.

'Wil je alsjeblieft goed blijven eten. In de tas zit geld voor jou meer dan genoeg en volgens mij ook genoeg voor je familie.'

Ik keek omhoog naar hem en knikte heel langzaam. 'Je weet dat ik mijn best doe met eten, maar het is zwaar...'

'Dat weet ik.' Zei hij en liep rustig naar de voorkant van het kasteel.

Ik zuchtte en keek naar voren. Mijn oudersw stonden al bij de twee koetsen en ik kneep Elliot zacht in mijn pols. 'Wat als ze ons overvallen?'

'Ik heb twee bewakers meegestuurd en een valk. Als ze jullie overvallen, dan stuur ik meteen een leger eropaf, maar geloof me. Ze vallen jullie niet aan.'

Dat luchtte op en ik legde mijn hoofd weer tegen zijn schouder aan. 'Oke.. Dan... is het goed.'