Het erf

Zoek een leuk plaatje en ik zet hem neer.

Armand stapte uit de koets en een paar anderen hadden Amèlie naar boven gebracht. Hij stond op het erf en zijn ogen zochten naar zijn liefste Mabel. Hij keek om zich heen en hoopte dat hij haar snel te zien kreeg want anders werd hij gek als ze hier nu niet was.

Mabel besloop hem van achter en rende het laatste stukje. Speels sprong ze op zijn rug en knuffelde ze hem. 'Ik heb je zo gemist.' Zei ze en lachte zacht.

Armand gaf toe dat hij er van schrok maar hij lachte wel. 'Vast niet half zo erg als ik jou' zei hij grijnzend terwijl hij haar van zijn rug liet zakken en haar in zijn armen nam. 'Volgende keer moet je gewoon meegaan' zei hij zacht en hij kuste haar op haar voorhoofd.

Mabel keek op naar zijn gezicht. Haar glimlach kon echt niet meer stuk nu. Ze legde haar hoofd tegen zijn borst en luisterde naar zijn vertrouwde hart. 'Dat lijkt me leuk.' Zei ze zacht en genoot van zijn warmte. 'Het was hier echt saai zonder jou.' Zei ze eerlijk.

Armand grijnsde en hield haar dicht tegen zich aan en grijnsde. Hij grinnikte even 'Oja? Waren ze hier niet zo leuk als ik?' vroeg hij een beetje plagend, maar dolbij dat hij weer bij haar was en dat er niet een andere jongen uit het dorp zijn plek naast haar had ingenomen, daarvoor hield hij te veel van haar en kenden ze elkaar al te lang voor. 'Dan laat ik je daar alles zien, in het kasteel, de kruidentuin en ook de keuken en de stallen.. alles wat je maar wilt' zei hij met een glimlach en kuste haar op haar kruin. 'Ik hou zoveel van je Mabel..' mompelde hij zacht terwijl hij haar niet van plan was meer los te laten.

'Nee, die rare uit het dorp kan je met geen mogelijkheid vervangen.' Zei ze en ging op haar tenen staan en kuste hem op zijn lippen. 'Ik hou ook van jou Armand.' Zei ze zacht en kuste hem nog een keer. Ze zou echt verwerd zijn als hij dat kon regelen.

Armand grinnikte even en kuste haar hongerig terug. Te lang had hij haar lippen moeten missen. Hij legde zijn handen tegen haar heupen en trok haar zo nog verder tegen zich aan. Hij trok zich even terug en glimlachte naar haar 'Dat hoor ik graag'.

Mabel tikte hem zacht op zijn neus en drukte toen haar lippen weer tegen die van hem. Nu ze de kans had, greep ze hem letterlijk. Ze legde haar handen op zijn schouders en kuste hem passievol.

Armand besefte nu pas hoe erg het was dat ze zolang zonder alkaar hadden moeten zijn. Gulzig kuste hij haar terug. Zo'n gemis was niet gezond voor iemand zoals hem. Toch trok hij nog even terug 'Hm.. dit is niet goed voor de kleintjes' zei hij zacht toen hij Belinay en Joseph en Benno en Ovo langs had zien lopen en zien kijken.

'Nee, je hebt gelijk.' Zei ze spijtig en keek even naar hem op. 'Laten we maar ergens uit het zich gaan staan.' Zei ze en legde haar hoofd even tegen zijn borst.

Armand grijnsde en tilde haar op 'Wees niet getreurd mijn liefste' zei hij met een knipoog en hij liep naar de achterkant van het huis, waar niemand was. Hij zette haar neer en grijnsde 'Am gaat dan wel met iemand van adel, maar niemand zou ooit aan jou kunnen tippen' zei hij eerlijk en hij kuste haar weer.

Mabel grinnikte en sloeg snel haar armen om zijn nek toen hij haar optilde. Ze hield ze daar en fluisterde nog snel. 'Charmeur.' Ze kuste hem vurig.

Armand grinnikte even, maar liet haar niet meer los. Hij hield haar bij haar heupen en beantwoorde haar kus al even vurig en tikte al snel met zijn tong tegen haar nog gesloten lippen.

Mabel opende rustig haar mond en tikte zijn tong aan. Ze moest een zucht van genot inhouden en drukte haar vingers een klein stukje in zijn nek. Het was gewoon te fijn om weer bij hem te zijn.

Armand speelde speels met haar tong en grijsnde even tegen haar lippen om haar vervolgens weer te zoenen. Waarom was ze ook alweer zo lang thuisgebleven

Mabel voelde een fijne rilling over haar rug lopen en liet haar handen op zijn schouders glijden en zo rustig over zijn borst. Met haar handen op zijn borst zoende ze hem passievol. Ze wou nooit meer van hem weg.

Armand voelde zich weer helemaal compleet en hoopte stiekem dat niemand hun lastig zou komen vallen zoals de vorige keren wel was gebeurd. Dan stond Belinay er in een keer om te vragen of we kwamen spelen of Ovo en Benno stonden giechelend te kijken en Joseph kwam rustig wat aan hun vragen en trok dan aan een van de twee. Hij streek een plukje van haar zwarte haar weer achter haar oor en liet zijn hand even over haar wang glijden waarna hij hem weer op haar heup legde.

Ze ging zo dicht als maar kon tegen zijn lichaam staan. Ze voelde zijn hartslag met haar handen en ze genoot van zijn warmte. Door de zoen ging er weer een fijne rilling door haar lichaam.

Armand voelde haar lichaam zo goed en hij had haar zo gemist... hij kon de zin ' ik heb je zo gemist' niet uit zijn hoofd krijgen. Hij bleef haar zoenen en hield haar goed bij zich, dicht tegen hem aan zodat ze geen kant op zou kunnen.

Mabel trok zich een klein stukje terug en fluisterde. 'Wil je alsjeblieft nooit meer weggaan van me.'

Armand glimlachte 'Maak je geen zorgen, als ik wegga dan neem ik je koste wat het kost mee. Dat beloof ik' antwoorde hij gemeend. 'Ik zou ook niet meer zonder je kunnen hoor' voegde hij er aan toe en hij gaf haar nog een kus. 'Misschien kunnen we zo maar beter teruggaan voordat ze zich afvragen waar we zijn' zei hij met een grijns.

Mabel knikte en keek hem toen zielig aan. Ze kuste gem nog een keer op zijn mond, maar ze was nog niet van plan om hem los te late .

Armand gaf haar gewillig een kus terug en glimlachte ' Waar heb ik jou toch aan verdiend' zei hij met een grijns. @ij voelde hoe ze hem vast bleef houden en grijnsde 'Nee ik wil jou ook niet meer laten gaan' zei hij tenslotte.

Mabel legde haar hoofd tegen zijn borst en zuchtte. 'Get lot.'Zei ze zeker en kietelde hem zacht.