Paard Stip naast de boerderij

Ik kn ikte heel zachtjes en keek naar beneden. 'En wat als ik het wel snel wil...' vroeg ik langzaam.

Elliot keek haar even aan en slikte onbewust. 'Uhm.....Jij hebt hierin de leiding, lijkt me......' Zei hij rustig. Hij was hier zelf nog niet eens aan toe. Alleen maar aan de gedachten bracht hem de herinnering van haar verkrachting naarboven.

Ik beet hard op mijn lip en slikte toen. 'Maar om kinderen te krijgen...' mompelde ik heel zachtjes. 'Moet het... moeten we het doen hè?' vroeg ik nu langzaam.

Elliot knikte en keek snel naar de grond. 'Ja,' zei hij snel.

Ik drukte mezelf weer tegen hem aan en was stil. 'Oh...' zei ik en ik was stil. Ik haalde diep adem en rilde van de kou. 'Laten we maar naar binnen gaan...' mompelde ik nu.

'Ja.' Zei Elliot weer en sloeg een arm om haar heen. Had ze nou serieus niet nagedacht over het kinderen krijgen? Dat dat via seks was?

Ik sloeg mijn armen rond haar en beet mijn lippen op elkaar. 'Maar...' zei ik hierna. 'Ik denk dat we het samen wel kunnen,' mompelde ik heel zachtjes. 'Ik... het is niet jouw schuld wat er is gebeurd.'

'Dat is het dus wel.' Zei hij en keek haar spijtig aan. 'Zonder mij was dit nooit gebeurd.'

Ik bleef voor de deur staan en keek hem smekend aan. 'Zeg dat alsjeblieft nooit meer.'

'Maar Am, het is de waarheid. Daar kan ik niks aan veranderen.' Zei hij en keek naar de grond. 'Sorry.'

Ik keek hem in de ogen en schudde snel mijn hoofd. 'Nee! Dat is het niet!'

Elliot legde zijn handen op haar schouders. 'Am je hebt je littekens gezien.'

Ik schudde mijn hoofd en begon te snikken. 'Houd je mond!' riep ik met een hoge stem. Ik wilde het allemaal niet horen. Ik wilde in mijn perfecte wereldje leven en hij bracht geluk, maar ook verdriet met zich mee.

Elliot sloeg zijn armen om haar heen en wreef over haar rug. 'Het spijt me.'

Ik verstopte mijn gezicht in zijn shirt en bleef door huilen. 'Ik heb je gemist!' riep ik zachtjes. 'Maak me gewoon gelukkig!'

Elliot wist niet wat hij moest doen en wreef nog steeds spijtig en troostend over haar rug. 'Kan ik niet.'

Ik wist dat het egoïstisch was, maar ik keek hem smekend aan. 'Zeg alsjebluieft dat alles goed komt. Dat we kinderen krijgen, dat ik gelukkig ga worden in het kasteel!'

Elliot slikte een keer en knikte. 'Alles komt goed, we krijgen kinderen.' Zei hij en vergat expres het kasteel omdat hij dat niet kon beloven.

Ik knikte heel zachjtjes en wreef verdrieitig langs mijn ogen. 'Ik... We worden gelukkig..m' zei ik met trillende stem.

Elliot knikte en wreef zacht over haar wang. 'Ja.'

Ik wreef al mijn tranen nu weg en haalde deip adem. 'Ik.. wil gaan slapen,' zei ik nu en ik opende langzaam de deur.

Elliot knikte en kuste haar op haar voorhoofd. 'Ja, ik ook.'

Ik trko hem zachtjes mee naar binnen, groette mijn ouders en keek Elliot toen aan. Gelukkig hadden ze ermee ingestemd dat hij naast me mocht slapen. We zouden toch neits uitvreten dachten ze omdat Armand er ook sliep.

Elliot hield zich maar gewoon stil en liep achter haar aan. Haar ouders dachten echt dat hij een op seks uit maniek was, die zichzelf echt niet kon gedragen. Adel haters.

Amèlie.
ARmand zat al op de kamer en ik knikte naar mijn broer. 'Ik kleed me eventjes om Elliot,' zei ik en ik pajkte mijn slaapjurk en wachtte toen tot ij wegging.