Grasveldje met gele bloemen

'Ja, dat zou opzich wel kunnen. We zien wel in het kasteel. Vader helpt me nog en doet nog een deel voor me.' Zei hij en glimlachte naar haar. 'Ik leer je wel schrijven.'

'Ik kan het niet geloven,' zuchtte ik verliefd en ik liep stapje voor stapje met hem door. 'En ik wil niets liever dan dat jij me leert schrijven,' bekende ik en ik kreeg weer een grote lach op mijn gezicht. 'Het komt allemaal wel ja.'

Elliot knikte en zei bevestigend. 'Dat is dan beloofd.' Hij liep rustig mee en wou eigenlijk meteen naar het kasteel om te trouwen. Hij kon echt niet meer wachten.

We kwamen op het erf en ik trk hem zachtjes mee naar binnen.