Grasveldje met gele bloemen

Ik was eventjes stil en sloeg mijn ogen neer. Ik drukte hem zachtjes van me af en trok mijn jurk helemaal omhoog. Nu we toch gingen trouwen, mocht hij ook wel zien hoe ik eruit zag en natuurlijk had ik gewoon ondergoed aan.

Elliot keek even naar de littekens en keek weer weg. 'Gelukkig zijn ze een beetje genezen.' Zei hij en kneep onbewust met zijn hand in zijn andere pols. 'Hoe is het met je geheugen?'

Ik deed de jurk naar beneden en knikte zachtjes. 'Ze vertellen me verhalen en die herken ik heel vaak.

'Gelukkig.' zei Elliot en sloeg zijn arm om haar heen. 'Ik heb je echt gemist.'

Ik drukte mijn gezicht zachtjes tegen zijn nek aan en sloot mijn ogen. 'Ik jou ook, heel, heel erg,' fluisterde ik. 'Nachten heb ik mezelf in slaap gehuild,' bekende ik.

'Ik heb nachten niet geslapen.' Gaf hij toen en genoot van haar warmte, haar geur en natuurlijk gewoon van haar. Het geluk dat hij had gemist toen zij weg was. Hij wou haar nooit meer kwijt.

'Ik droomde elke nacht over je,' ginmg ik verliefd verder. 'Maar het eindigde nooit fijn...' mompelde k zachtjes.

Elliot wreef zacht over haar rug en zei 'Gelukkig eindigt hij vanacht wel goed. Tenminste dat hoop ik vor je.'

Ik knikte zachtjes en legde mijn hoofd op zijn borst. 'Als ik kan slapen... Blijf je vannacht wel hier?' Ik moet asfscheid kunnen nemen.'

'Als het van je familie mag, dan wil ik best blijven.' Zei hij en glimlachte half. Niet dat ze hem mochten, maar anders sliep hij wel gewoon in de koets.

'Ik weet alleen niet war je mag slapen. Mabel slaapt ook niet bij Armand en vader vindt haar heel aardig, maar wij gaan trouwen.' Ik kuste zijn lippen. 'Heb je... Wel om mijn hand gevraagd bij hem?' Vroeg ik nu verlegen. Mijn vader zou het anders vast niet accepteren.

'Hij heeft me toestemming gegeven.' Zei Elliot en glimlachte. 'Ik slaap anders wel gewoon in de koets. Ik wil je familie niet tot last zijn.'

'Nee,' zei ik meteen en ik kuste weer kort zijn lippen. 'Je waagt het niet...' Ik kriebelde door zijn haren. Heen. 'Slaap dicht bij me in de buurt,' fluisterde ik.

'Alleen als het mag, anders slaap ik in de koets.' Zei hij en speelde met een plukje van haar haren.

'Maar,,n' ik zuchtte zachtjes en legde me er maar bij neer.

'Misschien moeten we je ouders maar even opzoeken om het te vragen.' Zei Elliot en kust haar.

Zachtjes knikte ik naar Ellio en ik drukte voor de laatste keer mijn lippemn op de zijne. Ik wilde niet meer zonder hem. Helemaal nooit meer en het zou ook niet meer hoeven.

Elliot glimlachte en stond op. Hij stak zijn arm naar haar uit en keek haar gelukkig aan.

Ik liet me door hem optrekken en sloeg mijn armen rond zijn middel heen en legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan. 'Laten we ze het maar vertellen ja,' zei ik hem.

Elliot knikte en kuste haar op haar voorhoofd. 'Ja,' Zei hij en keek om zich heen. 'Jij weet gier de weg, dus......'

Ik liep langzaam richting de boerderij en keek naar zijn gzicht. Ík denk dat alleen mijn moeder binnen is eigernlijk. En Joseph en Belinay misschien wel.'

'Oke.'Zei hij en keek een beetje rond. Misschien wel de eerste en laatste keer voor hem op een boerderij.

'Hoe gaat ons leven eruit zien?' vroeg ik terwijl ik rustig doorliep.

'Dat van jou minder werken en dat van mij juist veel meer werk.' Zeo hij. Meer wist hij eigenlijk ook niet.

Ik keek omhoog naar zijn gezicht en hield me goed aan hem vast. 'Ik wil je helpen met je werk hoor. Als iemand me kan leren schrijven. Lezen kan ik wel!' Ik keek hem blij aan en hoopte dat hij et een goed plan zou vinden. Het zou vast heel anders worden nu als Elliot een beetje naar me zou luisteren. Ik kwam van het platte land en was misschien aardiger dan hem qua regels. Samen zou er vast een goede middenweg ontstaan.