Rpg van Inge en Claudia

'5 jaar,' zei ik en ik keek hem schun aan. 'Maar als zde dat bewijs hebben... Hoe komen ze aan dat bewijs dan?' Hij kon dan helemaal niet onschuldig zijn.

Ik hield hun handen goedf vast en de man ging ons voor naar de afdeling waar de dokter was die jij mag spelen.

'Geen idee, aangezien het oed op het mes zeker weten van mij afkomt.' Zei hij en keek hem even aan. 'Ze hebben ermee heel mijn borst onder geschreven.'

Haar ouders werden zo goed als meegetrokken naar een kantoor achtige ruimte waar een grijze kalende man zat met zijn brilletje en kladblokje. 'Ga zitten en maak het u gemakkelijk.'

'Kun je je borst niet gebruiken als bewijs dan?' vroeg ik verbaasd en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

Ik keek geschrokken naar mijn ouders en liep snel met ze mee. Ik hield papa's hand strak vast.

'Blijkbaar was dat geen geldig bewijs ofzo.' Zei hij en keek naar de deur. 'Er os maar een voordeel en dat os dat ik hier zeker van ze af ben.'

'Jongedame kun je in de stoel gaan liggen.' haar vader liet haar los en ging samen met zijn vrouw op de bank zitten.

'En degene die het hebben gedaan, lopen die vrij dan?' vroeg ik verbaas.d IK zou niet blij zijn als mijn vriendin - want dat was ze toch? - nog door hun opgepakt kon worden.

Ik knikte heel langzaam en ging toen heel v oorzichtig liggen en ik vergat even adem te halen.

Jason schudde zijn hoofd. 'Eentje is opgepakt.' zei hij en zuchtte.

'Probeer rustig te blijven en doe net alsof je in een andere wereld bent. 'Zei hij rustig.

'En je vriendin? Is die veilig?' vroeg ik hem.

Ik deed wat hij zei en zat in de kelder waardor in mijn benen optrok en ik mijn ogen verder samen kneep.

Jason haalde zijn schouders op. 'Ik weet het niet.' Jason klom op zijn bes en ging liggen. 'hopelijk.'

Hij keek haar verbaasd aan en vroeg toen. 'Waar bevind je je nu?'

Ik keek naar boven en ging toen weer aan mijn tafeltje zitten en pakte de krant. 'Ik hoop het ook voor je,' zei ik hem en ik las verder.

'Kelder...' fluisterde ik benauwds. 'Met Jason... Samen onder deken om warm te blijven.'

Jason keek naar het plafond en sloot zijn ogen, maar slapen was totaal onmogelijk.

De dokter knikte en zei toen. 'Ga uit de kelder.'

'Maar de deur zit altijd op slot,' fluisterde ik bang. 'Altijd! Behalve als ze pijn komen doen.'

Ik las verder en liet hem maar ev entjes.

Jason bleef gewoon stil liggen en dacht alleenmaar aan haar.

De dokter knikte weer en zei toen. 'Wat zijn de ze aan het doen.'

Ik las de krant uit.

Ik was stil en zei toen zachtjes. 'Bezig...' Hopelijk snapte hij het.

Jason begon met zijn vingers over de muur te gaan.

De dokter snapte het niet maar ging er niet verder op in. 'Hoe ziet de kelder eruit.'

Ik stond op en keek eventjes naar wat Jason deed.

'DOnker... groot en we hebben alleen maar een deken,' fluisterde ik. 'En er loopt een grote trap naar hun huis...'

'Wat gebeurd er als ze komen?' Vroeg hij aan Amèlie.

Jason ging gewoon onbewust door en zette toen zijn nagels in zijn hand.

'Yo gek!' riep ik nu en ik ging op mijn stoel staan zodat ik hem beter kon zien. 'Doe normaal man, je zit hier te lang om jezelf pijn te doen.'

'Dan... moeten we klusjes doen of komen ze ons martelen... Bijou met de zweep... Ethan met vuisten.'

'En Jason met mes.' voegde hij eraan toe. 'Wat waren die klusjes.

Jason schrok van hem en roldetegen de muur aan. 'Wat?' vroeg hij lichtelijk van streek.

'Nee! Leugenaar!' riep ik en ik opende mijn ogen boos. 'Jason werd gemarteld! Hij hield me 's nachts warm hoor en zat gewoon gevangen!'

'Niet je nagels in je huid zetten.' Ik keek hem doordringend aan.

'Oke, wat jij wil.' Zei hij rustig. 'ga alsjeblieft weer liggen en beantwoord mijn vraag. Wat voor een klusjes.'

Jason keek hem verbaasd aan. 'Ik...dat deed ik niet.' zei hij en keek hem onderzoekend aan. 'Gaat het wel met je?'

'nee! Nee niet wat ik wil! Jason moet vrij! Jason is goed, hij hielp mij! Hij zat gevangen met mij!' Ik begon wild te trappen.

Ik pakte zijn hand en liet hem de nagelafdrukken zien in zijn hand. 'Gaat het met jou?'

De dokter drukte op een knop en er kwamen twee mensen hem helpen on haar vast te houden. 'Je bent nu rustig of ik laat je verdoven.' Zei hij.

Jason keek naar zijn hand en trok hem terug. 'Ja, het gaat wel.' Zei hij en keek van hem weg.

Ik keek om naar mijn ouders en keek ze smekend aan. 'Ik ga niet met je praten als je Jason beschuldigt!' riep ik terug en ik stak mijn armen naar mijn ouders uit. 'Ik wil mee naar huis!;

Ik zuchtte zachtjes en ging weer op de grond staan. 'Spelletje deon?'

De dokter schudde zijn hoofd. 'We hebben alles onder controlle. U kunt gaan. Bezoekersuur is morgen pas weer.' Haar ouders keken naar hun dochter en haar moeder knuffelde haar nog een keer. 'Sorry.' fluisterde ze.

Jason kroop wat naar de rand en knikte. 'Ja, is goed.'

Ik liet ze niet los en drukte mezelf dicht tegen mijn moeder aan. 'Ik laat je niet los hoor!' riep ik. 'Ik wil hier niet zijn! Hij dnekt dat ik lieg!' Ik kneep mijn ogen samen en trok papa ook naar me toe. 'Ik wil hier niet blijven!'

Ik knikte en klopte op de deur en wachtte af. 'Wioj willen graag een spel doen,' zei ik de bewaker. hij knikte en kwam terug met de spelletjeswagen.