De graanvelden

Zoek een leuk plaatje en ik zet hem neer.

Ik had buiten weten te komen en zat nu midden tussen eht graan zodat niemand me eigenlijk kon zien. Ik keek omhoog naar de lucht en haalde diep adem. Ik wilde wel alleen zijn, maar tegelijkertijd ook helemaal niet. Ik had behoefte aan liefde, van wie dan ook.

Joseph!

Voorzichtig liep Joseph tussen het graan door. Hij zette zijn kleine voetjes vastberaden voor zich neer en duwde tegelijkertijd het graan weg. Op een gegeven moment vond hij het wel goed en hij plofte op de grond, terwijl de takken als een soort bescherming om hem bogen. Hij werd een beetje bang toen hij iemand anders hoorde. Waren Benno en Ovo hem achterna gegaan, en zo zijn schuilplek ontdekt, of was het een beest? 'Is iemand daar?' Fluisterde hij voorzichtig.

Verbaasd keek ik op en ik probeerde de dader van de stem met mijn ogen te vinden. 'Amelie is hier,' zei ik en ik keek zoekend rond, maar het graan was te dicht om hem te vinden.

Joseph zuchtte opgelucht, Amèlie wist niet dat hij zich altijd verstopte. Hij liep naar de richting waar de stem vandaan kwam en boog de graanhalmen opzij zodat zijn hoofdje zichtbaar was. Joseph glimlachte verlegen.

'hee,' zei ik en ik keek naar het kleine jochie. 'Wat was je aan het doen/' vroeg ik hem en ik spreidde mijn benen en armen zodat hij ertussen kon zitten als hij zou 2willen.

'Ik verstop me.' Zei Joseph vlug en hij bleef vertwijfeld staan. 'Stuur me alsjeblieft niet weg.' Vroeg hij smekend en hij keek haar met zijn onschuldige puppy ogen aan.

'Nee, kom hier, ik verstop me ook een beetje,' zei ik hem en ik hield mijn armen nog steeds wijd voor hem.

Joseph hobbelde naar haar toen en plofte in haar armen. 'Voor wie verstop jij je?' Vroeg hij opgelucht.

Ik sloeg mijn armen rond het kleine jongetje. 'Voor iedereen een beetje. Ik wil graag evenjtes alleen zijn, eventjes niet dat mensen zeuren tegen Amèlie. Snap je dat? Maar ik vind het leuk dat jij er bent hoor.'

Joseph knikte. 'Dat wil ik ook.' Gaf hij toe en hij nestelde zich lekker tegen Amèlie aan. 'En hier vinden ze ons nooit!' Zei hij blij.

'Nee?' vroeg ik hem en ik sloot mijn ogen en knuffelde hem lekker. 'Dat is mooi, dan kunnen we lekker samen zijn. En dan gaan we het over alleen maar leuke dingen hebben,' beloofde ik hem.

Joseph glimlachte. 'Over wat voor dingen?' Vroeg hij nieuwsgierig.

Ik dacht eventjes diep na en staarde naar de lucht. 'Wat vindt Joseph leuk om te doen?' vroeg ik toen maar.

'Ehmmm..' Joseph dacht na. 'Ik houd van spelen en met Armand meegaan naar het dorp en de dieren knuffelen en liedjes zingen!'

ik knikte zachtjes en keek naar zijn haartjes en begon er zachtjes aan te peuteren. 'Vind je het wel leuk dat Amèlie er nu ook bij is?' vroeg ik hem twijfelend. 'Of had ik beter dar kunnen blijven?'

Joseph schudde zijn hoofd. 'Ik vind het leuk dat jij er bent, dat is gezelliger.' Zei hij eerlijk en hij leunde tegen haar aan. 'Wat vind Amèlie leuk om te doen?'

'Amèlie houdt van zingen,' zei ik en ik keek hem nu met een grote lach aan. 'Ik ben ook blij dat ik met jullie allemaal kan knuffelen,' zei ik. 'En ik vind dansen ook wel leuk en paardrijden!'

'Zing eens!' Riep Joseph vrolijk en hij ging rechtop zitten en klapte in zijn handjes.

Ik zuchtte, maar dacht toen toch maar diep na om daarna eerst iets te neuriën, maar zodra ik de melodie had, wist ik de tekst ook weer en zong ik die.

Joseph luisterde naar Amèlie en hij glimlachte. 'Je zingt mooi, zus!'

'Misschien kun jij ook wel zingen,' zei ik het jochie en ik kuste zachtjes zijn haartjes en begon toen een kinderliedje te zingen wat ik me herinnerde.

Joseph kende het liedje en zong mee. Zijn zuivere, hoge en lieflijke stemmetje paste goed bij die van Amèlie.

Ik keek naar het jochie en hoorde mezelf wel een beetje in hem, vooral omdat hij nog zo klein was. 'Wat kun jij goed zingen,' zei ik hem en ik kreeg een lach op mijn gezicht. 'Amèlie wordt er jaloers van!'

Joseph gezichtje begon te stralen. 'Ovo en Benno zeggen dat ik lelijk zing, maar papa zegt dat ze gewoon jaloers zijn!' Riep hij verontwaardigd. 'En papa zegt altijd tegen mama: hij kan net zo goed zingen als zijn zus maar Belinee kan helemaal niet zingen!' Zei hij lachend om die domme papa.