De droom van Amèlie

Daar lag ik dan in mijn bed. De kamer was nog zwarter dan anders en ik miste Elliot oneindig veel. Langzaam kwam ik uit mjijn bed en deed ik een mantel om. Zonder Armand wakker te maken, verliet ik de kamer en ging ik naar buiten toe. Waar was Elliot toch? Zou hij me vergeten zijn?

Uit een grote wolk van mist kwam Elliot aanlopen. Eindelijk, na al die tijd. Eindelijk was hij er. Zonder ook maar een keer zijn blik af te wenden keek hij naar haar tot hij helemaal uit de mist was. Daar, precies op dat punt bleef hij staan. Hij hief zijn armen op voor een knuffel, ook al stond hij zo ver van haar af. Hij liep met gespreide armen naar haar toe met een glimlach van hier tot tokio.

Ik rende naar hem toe en mijn jurk was ineens als die van een prinses terwijl ik net uit mijn bed was gekomen. Ik sprong in zijn armen en verborg mijn gezicht in zijn shirt. 'Mijn liefste Elliot!' fluisterde ik en ik drukte me heel dicht tegen zijn borst. Het liefst kroop ik helemaal in hem.

Elliot sloeg zijn armen strak om haar heen en kuste haar op haar kruin. 'Ik heb je echt gemist.' Zei hij en legde zijn hand op haar wang. 'Ik kon je niet langer missen.'

'Ik wilde net naar jou toe gaan!' zei ik en ik drukte mijn wang tegen zijn warme nek aan. Ik rook zijn geur, voelde zijn warmte. Het was echt geweldig om weer bij hem te zijn. 'Alsjeblieft, laat me nooit meer alleen!'

Elliot kuste haar op haar wang en fluisterde in haar oor. 'Ik wil je nooit meer laten gaan. Zonder jou wil ik niet meer leven.' Hij liet haar rustig los en stapte wat naar achter. 'Ik hou van je Amèlie.'

Een lach verscheen op mijn gezicht en ik keek hem in de ogen. 'Kus me,' zei ik en ik legde mijn handen al op zijn wangen neer. 'Kus me tot de zon opkomt!'

Elliot kuste haar en trok haar zo dicht mogelijk tegen zich aan. Hij kuste haar zo passievol als maar kon. Hier had hij al die tijd naar verlangt.

Mijn vingers gleden in zijn haren en ik kuste hem net zo passievol als hij mij kuste, terug. Wat had ik hem gemist! Al die nachten in slaap huilen, maar hier was hij dan.

Elliot tikte met zijn tong tegen haar lippen. Met zijn handen ging hij over haar rug naar haar heupen.

Ik drukte mezelf dichter tegen hem aan en moest mijn gezicvht wat schever houden, maar dat deerde allemaal niet. Zachtjes sprong ik en klemde ik mijn benen rond zijn middel zodat ik zat. Ondertussen zoende ik gewoon door en ik legde mijn handen in zijn nek.

Elliot draaide rustig rondjes en hield haar goed vast. Nog steeds zoende hij haar en genoot hij van iedere seconden.

Het was geweldig eindelijk weer bij hem te zijn en heel langzaam, liet ik zijn lippen los. Ik keek hem recht in de ogen en bleef rond zijn middel hangen. 'Ik wil met je mee naar het kasteel,'z ei ik blij.'Met mijn hele familie.'

Elliot glimlachte en zette haar voorzichtig neer. 'Eerst wil ik je nog wat vragen.' Hij ging op een knie en pakte haar hand. 'Amelie, ik kan hier nu wel miljoenen redenen geven waarom ik dit wil, maar ik hoop dat je dit ook begrijpt. Je bent alles in mijn leven. Nooit meer wil ik zonder je. Je bent perfect vanuit elk opzicht. Wil je met me trouwen.' Hij haalde een doosje uit zijn zak en maakte het met zijn losse hand open.

Mijn mond viel open en ik sprong bijna een gat in de lucht. 'Ja! Natuurlijk wil ik dat!' gilde ik en ineens kwam de zon op. Het plaatje leek helemaal perfect. Ik liet me op mijn knieën bij hem zakken en stak mijn hand naar hem uit zodat hij de ring aan mijn vinger kon doen. Wasm dit een droom? Het was zo mooi! Zo perfect!

Elliot zijn glimlach was onmogelijk van zijn gezicht te halen. Hij tilde haar op en draaide heen paar keer rond.

Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en bleef maar naar de prachtige ring kijken die nu om mijn vinger zat. Toen hij me weer neerzette, keek ik hem weer in de ogen. 'Nu is alles goed he?' Vroeg ik hem met een brede lach. 'Voor altijd!'

'Ja, voor altijd. We zullen eeuwig samen zijn.' Elliot kuste haar en het landschap veranderde in een kerk waar de klikken luidde.

Kort keek ik naar beneden en ik had de prachtigste bruidsjurk aan die je je maar kon voorstellen. De arm die in de mijne stak, was echter niet va Elliot, maar van mijn vader. Elliot stond aan het einde van het gangpad me op te wachten. Ik wilde rennen om weer bij hem te zijn, maar schreidde toch netjes voort met mijn lange jurk aan. Mijn hoofd was zwaar en toen ik omkeek zag ik een gigantisch lange sleep achter me aankomen. Mijn vader keek me eventjes aan en toen weer voor zich. Gelukkig was ik al snel bij Elliot en mijn vader gaf me over.

Elliot stond met zijn gezicht naar Hey altaar zoals het hoorde en keek pas toen ze langs hem stond. Hij keek haar glimlachend aan en kon zijn ogen niet geloven. Ze was echt prachtig. Alles was zo perfect.

Ik stak mijn arm zachtjes in de zijne en keek hem eventjes verliefd aan. Kort keek ik weer naar achter en ik zag mijn allemaal bruidsmeisjes, maar de belangrjkste en mooiste was Belinay. Links zat de rest van mijn familie, maar toen ik omkeek zag ik Armand staan. Was hij mijn getuige? Ik kreeg een lach en keek toen snel voor me. De woorden van de dominee gingen half aan me voorbij en voordat ik het wist, waren we bij het ja-woord.

Elliot keek Amèlie recht in haar ogen en zei zonder enige twijfel. 'Ja, ik wil.' De dominee ging snel verder, maar Elliot had alleen nog maar oog voor Amèlie. Ze was zo mooi, zo wonderschoon. Een engel die naar de aarde was gekomen en hem gelukkig maakte. Hij wou haar nooit meer kwijt.

'Ja!' zei ik direct na zijn vraag en ik kneep heel zachtjes in de hand van Elliot. Hij maakte me echt blij. Heel erg blij. Ik keek kort naar de dominee en hoopte dat ik hem snel mocht zoenen.

Toen hij eindelijk mocht drukte Elliot zacht zijn lippen op die van haar. Meteen schoot er een geweldige rilling door zijn lichaam en wist hij dat dit voor eeuwig zou zijn.