De holle boom

Jayden had een uurtje of 2 vrij gekregen omdat een ander haar taken even had overgenomen en was meteen naar het bos gegaan. Ze had zich snel omgekleed en was vergeten het witte lintje uit haar haren te halen, maar dat maakte niet veel uit. Ze liep door het bos en kwam bij een raar gevormde holle boom waar ze besloot in te gaan zitten en even van de omgeving te genieten.

Benjamin wandelde op zijn gemak door het bos. Nu hij weer gepromoveerd was had hij nog vaker vrije uurtjes die hij meestal gebruikte om aan informatie te komen, maar dit keer had hij daar even geen behoefte aan. Toen hij Jayden zag keek hij haar grijnzend aan. 'Hoi.' Zei hij droog.

Jayden schrok op en knalde met haar hoofd tegen een net uitstekend stukje wortel 'Auw' mompelde ze. 'Ook hallo Benjamin' zei ze grijnzend en ze keek hem even aan. 'Jij ook een pauze?'

Benjamin grinnikte even, liep vaan haar toe en legde behulpzaam zijn hand op haar hoofd. 'Ja Jayden.' Zei hij terwijl hij tegen de boom aan leunde. Hij keek afkeurend naar haar strikje en trok eraan zodat het uit ging. 'Nog wat interessants meegemaakt?' Zei hij luchtig.

Jayden grijnsde en merkte dat haar haar los ging 'O, helemaal vergeten' zei ze en ze zocht het witte lintje van de grond en stopte he tin haar zak. Ze keek hem even dankbaar aan en glimlachte half 'Nou, ik ben vanochtend betrapt in de wapenkamer door heer Varlow' zei ze twijfelend, het was niet heel goed geweest voor haar onopvallende reputatie. Ze bleef zitten en keek naar hem omhoog 'Kom er ook bij, dat past wel' zei ze uitnodigend.

Benjamin ging na haar uitnodiging naast haar zitten maar ging op het bedankje niet in. Wel grijnsde hij toen ze over Elliot begon. 'Die schooier bedoel je.' Zei hij spottend. 'Die het liefst de hele tijd over ons de baas speelt. En, wat zei hij?'

Isabella lachte even en verschoof een klein stukje zodat hij er makkelijker naast kon. 'Nou, hij zei dat hij mijn hoofd eraf zou halen als ik niet tegen de heer Leoran zou zeggen dat hij zijn eigen troep maar moest halen, maar die man had niet eens wat nodig... mijn boog is gesprongen en ik moet hem repareren...' vertelde ze. 'Nog wat interessants gehoord in de keukens?' vroeg ze daarna belangstellend.

Benjamin grinnikte. 'Altijd dreigen, nooit waarmaken, die Elliot.' Zei hij. 'Maar in de keuken niet veel. Alleen dat vrouwe Petram altijd moppert over de tafelmenten van haar zoons.' Hij ging een beetje onderuit gezakt zitten en haalde met een stukje hout wat etensrestjes tussen zijn tanden. Een ander voordeel van werken in de keuken was dat hij altijd de beste resten, direct van de eettafel van de adel kreeg.

Jayden glimlachte 'Het gebruikelijke dus' zei ze hoofdschuddend. Ze zuchte even diep, ze was moe van haar nachtelijke rit met Elizabeth en ze had deze ochtend hard gewerkt.

'Nouja, ook nog dit.' Zei Benjamin grijnzend en hij trok zijn shirt omhoog. Op zijn magere buik zat een wond van een mes die erin geprikt was.

Jayden keek een beetje geschrokken naar Benjamin's buik 'Ik wist niet dat hij hier iedereen uit wou moorden' zei ze fronsend. Ze keek naar zijn nog steeds magere buik en keek toen naar zijn gezicht 'De restjes helpen niet veel of wat?' zei ze hem en ze ging even met haar hand over zijn buik.

Benjamin grijnsde. 'Nee, vooral niet als iedereen zijn bord netjes leeg eet. Ze zijn dan wel vers, maar erg veel is het niet.' Hij ging even met zijn hand langs de wond, het zag er best mooi uit. 'Maar volgens mij kan ik niet aankomen. Ik heb altijd honger. Dus die restjes kunnen beter naar jou.' Hij prikte lachend met zijn vinger in haar buik.

Jayden lachte even 'Nee hoor, ik kom niks tekort en ik schiet soms nog wel eens een konijntje, misschien moet ik die voortaan maar bij jou brengen' zei ze glimlachend 'Gelukkig is het goed aan het genezen' zei ze tot slot en ze leunde met haar hoofd tegen zijn schouder.

'Hmm, lekker.' Zei Benjamin en hij likte zijn lippen af. Hij legde zijn arm even over haar schouder en genoot van de zon. Hij keek even omlaag naar haar handen. Geschrokken pakte hij er een en opende die. 'Heeft Elliot dit gedaan?' Zei hij afkeurend.

Jayden had haar ogen gesloten en genoot ook van de zon. Toen hij over haar hand begon trok ze hem even weg maar legde hem toen op zijn knie 'Jep, eigenlijk wel...' zei ze rustig 'Tja, niet alles heeft een goed einde, maar hij lag daarna wel in het water' zei ze half glimlachend.

Benjamin grinnikte. 'Lekker voor hem. Maar volgende keer als hij je lastig valt, waarschuw me oké?' Hij keek haar serieus aan.

'Natuurlijk, jij bent ook altijd en overal waar ik ben he' zei ze plagend 'Maar ik zal het doen oke?' zei ze met een glimlach. Ze stak haar hand omhoog en stak haar pink uit, zo verzegelden ze hun beloftes altijd.

'Of ik moet letterlijk elk uur bij je zijn om je in de gaten te houden, en daar heb ik niet zo'n zin in.' Grijnsde hij. Hij stak ook zijn pink uit en sloot die om haar pink.

Jayden lachte even en sloot haar pink zover dat kon nog om die van hem. 'Dat lijkt me heel gezellig' zei ze plagend.

'Kom anders ook in de keuken werken.' Zei Benjamin vrolijk. 'Het is een prima werkplek.' Benjamin voelde zich goed bij Jayden. Hij kon zichzelf en zijn problemen buiten het kasteel vergeten en bijna doen of hij maar een simpele bediende was.

Jayden glimlachte en zou het graag willen, maar dan zou ze de verzetstrijders niet meer op de goede manier kunnen informeren. 'Ik zou het heel graag willen, maar ik ben bang dat dat moeilijk word' zei ze grijnzend. Ze liet haar hoofd weer tegen zijn schouder rusten en zuchte.

'Hoezo?' Vroeg hij nieuwsgierig. 'Er wordt altijd gemopperd dat er te weinig schoongemaakt wordt in de keuken.' En er wordt nog over veel meer dingen gepraat, dacht hij in zichzelf. Al waren de verzetstrijders steeds minder tevreden met zijn informatie en Benjamin moest de stomme klusjes opknappen om aan meer te komen.

'Tja, ze hebben me veel te hard nodig' zei ze plagend. 'En tja gewoon het kan denk ik niet' zei ze twijfelend. Ze wou het hem zo graag vertellen, maar er was haar opgedragen het aan niemand te vertellen. Maar toch, het voelde zo goed bij Benjamin, het kon toch geen kwaad?

Benjamin keek haar vragend aan. 'Weet je het zeker?' Vroeg hij verbaasd. Alsof de mensen hier je dingen konden verbieden. Nou, de verzetstrijders waren veel erger. Bedacht hij zich.