De holle boom

Jayden knikte 'Ik denk het... Benjamin kan ik je echt vertrouwen, op dat je iets nooit verteld aan welke adele of weet ik veel wie dan ook? Ik weet dat ik je kan vertrouwen maar voor de zekerheid' zei ze twijfelend en ze keek nu even vragend naar hem omhoog, ook al lag zijn schouder best wel lekker.

'Natuurlijk.' Zei Benjamin. Hij vroeg zich af of hij het wel aan de verzetstrijders zou vertellen maar dat was later een zorg.

'Nou, ik heb je verteld dat ik bij mijn familie ben weggegaan om hier te kunnen werken en wat geld voor ze te kunnen verdienen, dat was dus niet helemaal waar. Ik werd eigenlijk meegenomen door de belastinginners maar de verzetstrijders hadden me bevrijd... en ja ik denk dat je het verder wel snapt...' zei ze twijfelend en soms met een kleine pauze. Het was eruit, voor de eerste keer had ze het aan iemand verteld. Even kroop ze een stukje bij hem weg en keek ze hem afwachtend aan.

Benjamin keek haar verbaasd aan. 'Jij ook al..?' Vroeg hij. Opgelucht sloeg hij zijn armen om haar heen. 'Dus je kent het gevoel dat je altijd en overal informatie moet vinden, zoeken en opslaan.' Fluisterde hij in haar oor. 'Die vervloekte verzetstrijders hebben me al sinds mijn geboorte in hun macht. Ik moet doen wat zei willen en zo ben ik hier op mijn 8e terecht gekomen.' Zei hij voorzichtig.

Jayden zuchte opgelucht en liet zich weer tegen hem aanzakken. 'Hebben ze je echt al zo lang in hun macht' vroeg ze spijtig. 'Dat is wreed, ik had gekozen, maar zit er nu aan vast.. en ja ik ken dat gevoel, soms weet je niet meer wat wel en wat niet belangrijk is' mompelde ze. Ze was eigenlijk gewoon zo blij dat ze iemand gevonden had die ook bij de verzetstrijders hoorde, geweldig en het was haar beste vriend ook nog eens, nu kon hun band zeker niet meer breken wist ze.

Hij haalde zijn schouders op. 'Meestal draai ik door en dan kan ik niet meer stoppen.' Zei hij voorzichtig. Jayden kwam nu wel erg dichtbij en meteen ging er een soort afweer systeem bij Benjamin af. Hij ging wat rechter op zitten en begon weer over het andere onderwerp. 'Maar dan kun je dus niet in de keuken komen. Jammer, want ik kook heel lekker.' Zei hij grijnzend.

Jayden voelde hem wat rechterop gaan zitten , maar glimlachte en liet het zo 'O, ik zou het graag eens proeven, anders kom ik gewoon een keer langs? Dat kan toch geen kwaad' vroeg ze glimlachend. 'En een hele dag werken met jou lijkt me zeker geen straf' zei ze plagend.

Benjamin grijnsde. 'Ja, je bent een schat hoor.' Plaagde hij terug. 'Maar ik laat wel een keer een fles wijn op de grond vallen, en dan ben jij net in de buurt om te helpen.' Zei hij.

'Ach waarom ook niet he, gaan we samen de vloer dweilen' zei ze grinnikend. Ze zag wel voor zich hoe dat zou gaan, ze zouden kletsnat zijn en dan meer elkaar gedweild hebben dan de vloer. 'Ja, misschien is dat nog eens een goed plan' zei ze grijnzend.

Benjamin moest lachen. 'Als we dan wel aan eten toekomen.' Zei hij grijnzend.

'Ja, dat is ook een goeie' zei ze nadenkend maar nog steeds een beetje lachend. 'We jatten wel gewoon wat of we schieten wat en dan hebben we genoeg eten, niet waar?' besloot ze grijnzend.

Hij knikte. 'Jezus, wat zou ik hier graag weg willen zeg.' Het schelden met god en Christus ging altijd als vanzelf bij hem. Het was niemand ooit opgevallen, maar hij geloofde niet.

Jayden lachte en keek hem even raar aan 'Tja, maar dan moet je mij wel meenemen' besloot ze grijnzend.

'Natuurlijk mag je mee.' Zei Benjamin. 'We gaan gewoon met z'n tweeën, gezelschap genoeg. We trekken van stad tot stad en zien zo de hele wereld.' Fantaseerde hij, onbewust dat zijn ouders ook dezelfde dromen hadden.

'En dan hebben we altijd genoeg te eten en ons overschot verkopen we dan aan handelaren en... dan nemen we hier twee paarden en dan gaan we beginnen aan de reis, ik denk dat ze ons niet eens zouden missen' zei ze ingaand op zijn fantasie. Het liet haar glimlachen, maakte haar vrolijk, deze gesprekken.

'Ja.' Grijnsde Benjamin. 'Moet ik wel eerst even leren paardrijden, anders val ik van dat beest af.' Grinnikte hij.

Jayden lachte even bij het idee 'Dat komt wel goed, ik leer het je als je zin hebt om 's nachts op te blijven' zei ze grijnzend.

'Succes.' Zei hij grijnzend. 'Maar dat wordt moeilijk, in de nacht ben ik letterlijk knock-out.'

'Dan maakt het toch ook niets uit of je dan op het paard zit of er ergens onder ligt' zei ze plagend en ze keek hem even aan 'Maar echt? Ik rijd vaak 's nachts...' zei ze glimlachend.

Benjamin moest lachen. 'Ja.' Zei hij. 'Ik wens je succes als je me wakker wil krijgen. Dat lukt niet. Ik slaap als een os.' Hij grijnsde en keek haar aan. Dit was de eerste keer dat hij echt over zichzelf vertelde.

Jayden grinnikte 'Oja? Wedden dat ik je wel wakker krijg' zei ze plagend. Het was gewoon zo gezellig met hem, ze hield van deze momenten. Jayden keek hem aan en het viel haar nu pas op dat zijn ogen zo apart groen waren.

Benjamin keek haar lachend aan. 'Oke, wedden van niet?' En hij tikte haar op haar neus. 'Waar slaap jij vanavond?' Vroeg hij. 'Dan kom ik wel naar je toe. Dan val ik in slaap en dan moet jij me wakker maken.' Hij glimlachte om het idee.

'Ik slaap in mijn kamer gek' zei ze lachend. 'Oke, laten we dat eens doen, deal?' zei ze grijnzend.

'Of zal ik het nu proberen?' Vroeg hij maar hij wachtte niet op het antwoord. Hij leunde naar achteren en sloot zijn ogen.

Jayden keek hem raar aan 'Als je hier zou kunnen slapen...' vroeg ze. Ze dacht even na over een manier om hem wakker te krijgen. Ze had geen emmer water bij de hand, dat was haar eerste plan geweesd. Er moest toch een andere manier zijn. Langzaam kwam er een grijns op haar gezicht. Ze legde haar handen in zijn zij en begon hem te kietelen, hier moest hij toch wel wakker van worden, als hij al sliep.