Rpg van Inge en Claudia

Amèlie.
Ik zat in de kelder.

Bijou.
Ik zat boven of zo

Ik: Jason en Ethan

Ethan duwde de jongen de trap af en lachte om zijn eigen daad. Rustig liep hij erachteraan en trok de jongen aan zijn haren omhoog die wat langer waren dan normaal. Hij stomte hem in zijn buik en drukte hem tegen de muur aan. 'Waag het niet om weer tegen te stribellen. Je hebt geen schijn van kans.'

Jason kreunde van de pijn en keek met spleetjes ogen naar de dreigende jongen. Toen de jongen hem los liet hield hij meteen zijn armen beschermend voor zijn hoofd. 'Wat wil je van me?' Vroeg hij en keek hem smekend aan.

Amèlie.
Dicht kroop ik weg in het hoekje van de cel en ik hoopte dat hij me niet zou zien en me onaangetast zou laten. Ik hoorde een nieuw iemand en keek tussen mijn benen door naar de twee jongens aan de andere kant. Misschien als ik zo stil mogelijk was, dat ze me niet zouden opmerken en mishandelen.

Bijou.
Ik stond bovenaan de trap en keek naar beneden naar de twee jongens. Zachtjes lachte ik en ik bleef genietend staan kijken naar wat ze deden. Iemand pijn zien lijden was het mooiste wat er was en ik kon er dan ook volop van genieten. Ethan had gigantische spieren gekregen en was echt mijn held geworden. Gelukkig maar dat hij mijn vriend was.

Ethan bukte bij de jongen en pakte zijn polsen vast, die hij meteen tegen de muur aan drukte. 'Dat merk je nog wel.' Ethan liet hem weer los en trapte hem nog een keer ini zijn maag. Rustig liep hij naar de trap en grijnsde naar de jongen die meteen in elkaar was gekropen van de pijn. 'En dat noemt zich een man.'

Jason kreunde van de pijn en drukte zijn armen tegen zijn buik, hopend dat de pijn weg zou gaan.

Bijou.
Ethan kwam naar boven en ik sloeg mijn armen rond zijn nek en trok hem even dicht bij me. Ik werd altijd opgewonden wanneer hij zo tekeer ging. Ruig drukte ik mijn lippen even po elkaar en toen keek ik weer naar beneden. 'Tot snel watjes...' Zei ik ze spottend.

Amelie.
Langzaam keek ik op naar de deur en toen naar de jongen aan de andere kant. Ik zou naar hem toegaan wanneer ze weg waren.

Ethan grijnsde naar haar en ging met zijn handen door haar haren. 'Hij is zelfs zwakker dan dat meisje.' Rustig tilde hij haar op en liep hij naar de kamer waar hij haar op de bank neerlegde en haar kuste.

Jason bleef zo zitten en liet zich toen op zijn zij vallen. Trillend van kouw en angst deed hij zijn ogen dicht en wenste hij dat dit allemaal niet gebeurde. Dat dit niet waar kon zijn.

Bijou
Ik gilde het uit van plezier en liet me gedwee neerleggen. 'Kom dan!' Riep ik lachend en ik trok hem€ zo zonder pardon op me.

Amelie.
Zachtjes kwam ik nu in het licht en kroop ik naar hem toe. Mijn haar was lan en zat vol knopen. Mijn kaak was helemaal blauw en ik trok mijn voet een beetje achter me aan die volgens mij gebroken was, maar ik voelde het amper. De pijn was verdovend.

Ethan kuste haar plagend in haar nek en ging met zijn handen langs haar heupen. 'Durf je dat wel?' Vroeg hij plagend.

Jason schrok zich dood en keek bang naar de verschijning en hield zijn armen snel beschermend voor zich. 'Doe me niks.' zei hij op een zacht, maar dwingende toon.

'Ik durf alles,' zei ik en ik likte langs mijn lippen en hield hem goed bij zijn heupen vast om hem bij me te houden. 'Anders zaten we hier niet met hun in de kelder.'

'Zie je dan niet dat ik net zo hard gepakt wordt als jou?' Vroeg ik en k bleef zitten halverwege de kelder. 'Ik..m ik doe jou niets...' Ik keek naar hem en beet op mijn lip. 'Je wonden zullen nog wel erger worden.'

Ethan grijnsde en kuste hij vanaf haar nek naar haar mond toe. Hij drukte zijn lippen op die van haar en kuste haar hevig.

Jason keek haar onderzoekend aan en schudde zijn hoofd. 'Dit kan niet.' zei hij en keek snel naar de deur. 'Waarom? Wat? Wie? Hoe?' Hij stotterde maar wat vragen die als eerst in hem opkwamen, maar hij kon gewoon niet geloven dat dit hem gebeurde. 'Wie ben jij?'

Ik klemde mijn benen rond zijn middel en gleed met mijn vingers door zijn haren heen. 'Pak me dan,' fluisterde ik zo hees mogelijk.

'Ze zijn gek... De een heet bijou en de man heet Ethan. Ze beleven pleziertaan mensen pijn doen. Ik zit hier denk ik een maand, maar het is moeilijk bij te houden..' Ik viel stil en staarde naar de plekken op mijn armen. 'Ik ben Amelie..m'

Ethan lachte en zei uitdagend. 'Stil jij en onderga je lot.' Hoj drukte zijn lippen op die van haar en ging met zijn handen onder haar shirt en wreef zacht over haar buik.

Jason keek naar de grond en probeerde het tot zichzelf te laten komen, maar hoe meer hij eraan dacht, hoe onrustiger hij werd. 'Jason.' Zei hij en keel even maar haar.

Ik lachte en hield hem gevangen. 'Handboeien,' fluiterde ik en ik trapte hem zachtjes weg.

'Je... Het is hier verschrikkelijk,' zei ik en ik kroop dichter naar hem toe. 'Maar je moet gehoorzamen... Dan komt het aardig goed maar..m maar soms mishandelen ze je ook omdat Ze zich vervelen... Ze zijn gestoort...' Ik slikte en keek naar hem. 'Maar de pijn wendt.'

Ethan pakte haar polsen vast en grijnsde. 'Ik ga je niet zoaar vastzetten kleintje.' Hij kuste haar nog een keer en liep toen weg voor al die troep te halen.

Jason knikte en nekvel naar haar armen. 'Dit is onmenselijk.'

Ik bleef opgewonden op de bank liggen wachten en ging extra sexy liggen. Soms bedreven we meerde keren de liefde op een dag, soms dagen niet.'

Ik geloof ook niet dat ze mensen zijn,' zei ik en ik ging tegen de muur aanzetten. 'Ik weet niet of ik dit verdient heb, of ik hier zit vanwege mijn karma, maar dit verdient niemand denk ik...' Mompelde ik en ik keek naar de nieuweling. 'Ik... Wil je wel een beetje beschermen, mpmpelde ik zachtjes. 'Je moet je rustig houden.'

Ethan kwam grijnzend terug en draaide de handboeien Rond in zijn hand. 'Wie is hier stout geweest?' Vroeg hij speels en liep rustig op haar af.


Jason schudde zijn hoofd en keek naar de grond. 'Nee, dat dat doe ik je niet aan.'

'Ik niet hoor,' zei ik extra lief en ik en knipperde overdreven naar hem. 'Niet ik,' zei ik terwijl ik me begon uit te kleden.

Ik keek naar de grond en beet hard op mijn lip. 'Maar de pijn went... Ik hebn een gebroken voet en ik voel het bijna niet meer.'

Ethan grijnsde en trok zijn shirt uit wat hij aan de kant gooide. 'aaahaaa, dat zal wel weer.' Zei hij en prikte haar zacht in haar buik.

'Nee, je gaat me niet beschermen.' Zei hij en keek naar haar voet. 'Je moet je rust nemen.'

Ik trok mijn buik in en kreunde zachtjes. 'Heb je niet meer atributen?'

'Maar..m' ik viel stil en knikte heel zachtjes. 'Ja... Maar rust nemen kan hier niet. Het spijt me. Maar. Het leven hier is alleen maar werken en pijn lijden.'

Ethan grijnsde en pakte haat pols. 'Helaas voor jou wel.' Zei hij en haalde een blinddoek uit zijn achterzak en deed die snel om haar hoofd. Hij maakte haar ene pols vast aan de handboeien en maakte de ander achter haar rug ook vast.

Jason trok zijn knieën op en legde zijn hoofd erop. 'Kunnen we er echt niet uit komen?'

Mijn lippen bleven een lach vormen en ik liet gedwee alles gebeuren. 'Oh nee!' riep ik lachend en ik schudde mijn borsten hier extra bij.

'Pogingen worden hard afgestraft,' zei ik en ik hield mijn voet in de goede houding zodat hij goed zou groeien. 'Ik ben een keer een dag in coma geweest...' Ik beet hard op mijn lip.

Ethan grijnsde en drukte haar zacht tegen de muur. Hij kneep in haar borsten en kuste haar.

Jason keek haar verbaasd aan en keek toen snel naar de deur. Die geluiden van boven klonken nou niet echt normaal. 'Ik moet het proberen.'

Ik probeerde me los te rukken en de rode sneden kwamen in mijn polsen, maar dat was ik wel een beetje gewend. Ik kuste hem terug, maar beet hem af en toe ook ineens in zijn lip of tong.

'Als het je echt lukt, neem je me dan mee?' vroeg ik hem. |Ik had me voorgenomen nooit meer iemand te vertrouwen vanaf het begin da tik hier zat, maar we deelden nu hetzelfde lot en het kon de enige ontsnappingsmanier zijn. De geluiden hoorde ik wel, maar ik besteedde er geen aandacht aan.

Ethan trok terug en likte over zijn bloedende lip. 'Hoe durf je.' Vroeg hij en keek haar uitdagend aan. Hij tilde haar over zijn schouder en gooide haar op de bank.

Jason knikte. 'Dat beloof ik.' Hij keek geïrriteerd naar de deur en zuchtte. 'Wat zijn hun aan het doen?'

Bijou
Ik lachte en keek hem uitdagend aan en likte langs mijn eigen lippen. 'Straf me dan,' zei ik en ik spartelde met mijn benen.

Amèlie.
'Het,' antwoordde ik eenvoudig en ik keek naar mijn voet. 'Maar zeg er alsjeblieft niets van want dan breek jij ook iets.'