Paard Stip naast de boerderij

Elliot kuste haar en een keer en zei toen met lichte tegenzin. 'Misschien moeten we maar terug gaan nu het donker wordt.'

'Helaas,' stemde ik toe en ik ging weer goed op mijn paard zitten. 'Laten we dan maar gaan.' Ik spoorde Stip aan en keek om naar Elliot.

Elliot spoorde ook aan en reed achter haar aan.

Ik stalde Stip zodra we terug waren en wachtte toen op Elliot.

Elliot bracht het paard terug naar de koetsier en liep naar Amèlie.

Ik keek hem verliefd aan en stak mijn armen zachtjes uit.

Elliot sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar in haar nek. 'Ik ben zo blij dat we weer samen zijn.'

'Ik wil je nooit en nimmer meer missen,' zei ik en ik legde mijn wang tegen zijn schouder aan. 'Nooit meer.'

Hij wreef rustig over haar rug en genoot van haar verslavende warmte.

Amèlie.
Er kwam een guur windje en ik verborg me dichter in zijn warme armen. 'Hoeveel houd je van me?' vroeg ik zachtjes.

Elliot glimlachte en hoefde er niet eens over na te denken. 'Zoveel dat ik alles voor je zou geven. Mijn hart, mijn ziel of mijn leven echt alles.'

Ik kreeg een grote lach op mijn leven en kuste zijn lippen zachtjes. 'Zou je me uit een brandend huis redden?' vroeg ik.

'Natuurlijk.' Zei hij en ging rustig met zijn hand door haar haren.

'Ik jou ook,' zei ik hem. Kort was ik stil. 'Wil je.. je wilt zeker ook al snel kinderen?' vroeg ik hem.

Elliot keek haar verbaasd aan en schudde zijn hoofd. 'Om eerlijk te zijn heb ik daar nog niet eens over gedacht.' Zei hij en streelde haar wang. 'En er komt waarschijnlijk geen haast bij. Ik ben de komende jaren nog niet van plan om te sterven.'

Ik was eventjes stil en keek naar zijn borst. 'Maar stel dat ik alleen maar meisjes krijgt?' vroe gik langzaam.

'Ssssst.' Zei hij en schudde zijn hoofd. 'Als je het niet erg vind, dan wil ik het hier nog niet over hebben.' Zei hij en kuste haar op haar wang.

Ik beet hard op mijn lip en keek naar zijn shirt. 'maar het moet wel...' zeiik langzaam. 'Ze zullen vas tallemaal verwachten dat ik zwanger ben binnen drie jaar. En ze hopen in die negen maanden n het liefst van een jongentje. Een troonopvolgertje.'

Elliot keek naar de grond en knikte. 'Het lot bepaalt. We zullen allemaal wel zien. Maar Am ik meen het. Hier wil ik het nu echt niet over hebben. We hebben elkaar pas net weer.'

Eventjes was ik stil en ik voelde kort aan mijn buik. 'Of wil je geen kinderen van me?' Ik kon er niets aan doen ook al zei hij dat hij het er niet over wilde hebben. Ik wilde het wle weten.

'Am, dat heb ik nooit gezegd. Het is gewoon zo dat ik het er nu niet over wil hebben.' zei hij en keek haar beetje verbaasd aan. Hoezo dacht ze dat nu weer opeens.

'Waarom niet dan?!' vroeg ik en ik keek hem smekend aan. 'Waarom wil je het er niet over hebben?. Alleen maar als je het niet wilt toch?'

Elliot liet haar los en schudde zijn hoofd. 'Nee, ik weet niet waarom, maar ik wil het er gewoon nu niet over hebben.' Zei hij en keek naar de grond. 'Ik wil wel, maar gewoon......Niet nu al.' Zei hij en keek van haar weg.

Ik sloeg miojn ogen neer en voelde me ineens zo leeg dat ik ook begon te trillen van de kou. 'Maar... Straks nemen ze het mij kwalijk,' fluisterde ik. Daar was ik bang voor. dat ik het allemaal verkeerd zou doen omdat k een dienstmeisje was.

Elliot schudde zijn hoofd en keek nog steeds van haar weg. 'Wie je beschuldigt van wat dan ook zal de straffen maar moeten ondergaan. Jij doet niks fout.'