Rpg van Inge en Claudia

Ik keek hem met samengeknepen ogen aan. 'En je zweert dat dat de goede is? Op haar leven?' Ik stond al op en wachtte af.

'ja.' het was ook gewoon de goede, hij wou haar niks aandoen.

Ethan grijnsde en pakte het stuk glas goed vast. 'Mooizo.' Ethan zette het glas tegen zijn andere mondhoek en sneed die ook een stuk uit.

'tot zo liefje,' zei ik Ethan en ik kuste zijn wang. 'Ik ga nu meteen het geld pinnen.' Ik pakte mijn kleren van de bank en trok ze aan.

'Oke, ik hou deze kluns wel bezig.' Zei Ethan grijnzend en stond snel op en pakte de handboeien van de tafel en trok Jason mee. Hij legde hem midden in de kamer en boeide zijn handen. 'Nog een laatste wens?'

Jason hield zijn ogen weer gesloten en gaf geen kik.

Langzaam opende ik mijn ogen en keek ik rond. Mijn voet had de val overleeft, maar ik had niet het gevoel dat ik dat kon zeggen van... Ik kwam overeind en kroop zacht kreunend in elkaar. Met moeite keek ik opzij naar mijn schouder en voelde ik eraan. Het voelde niet goed, maar medische zorg zou ik waarschijnlijk tch niet klrijgen en ik moest eerst kijken of Jason nog leefde. Met moeite klom ik de trap op, op mijn knieën en kwam ik boven aan.

Ik stapte in de auto en reed richting Friesland. xd

Ethan lachte omdat hij zo stil was en pakte het mes dat bijou net had. 'Je moet de regels leren.' Ethan sneed het shirt van Jason kapot en zette het mes in zijn vlees en schreef. 'Ik luister. Ik zeg niks. Ik stribbel niet tegen. Ik ren niet weg. Ik breek niks. Ik val mijn bazen niet aan.'

Jason kreunde van de pijn en bleef met moeite stil liggen.

Ik bleef op d elaatste tree zitten en keek met grote ogen toe. Toch voelde ik me nu te zwak om hem te zeggen dat hij moest stoppen en ik legde mijn hoofd op de betonnen vloer neer en bad dat het niet teveel pijn zou doen bij hem en dat mijn botten zouden genezen.

Ethan keek trots naar zijn werk en ging op een stoel zitten. 'Heb je al spijt.' vroeg hij lachend.

Jason ging op zijn zij liggen en drukte zijn gezicht tegen de grond.

Ik kroop nu toch naar binnen toe en keek op naar Ethan. 'Laat me hem alsjeblieft verzorgen,' fluisterde ik hees.

Ethan keek verbaasd naar haar. 'Ligt eraan wat ik er voor een voordelen aan heb.' Zei hij en keek haar nieuwsgierig aan.

Jason keek naar haar en schudde zijn hoofd.

Ik keek Ethan aan en was eventjes stil. 'Dan kunnen we harder werken...' zei ik en ik hield mijn schouder vast en beet op mijn lip.

'Ik ben nig niet helemaal overtuigt.' Zei hij en grijnsde.

Jason duwde zichzelf een stukje omhoog. 'Amelie...' zei hij moeilijk met zijn opengescheurde wangen. 'Doe niet.'

'Wat wil je dan?'vroeg ik en ik kroop iets dichter naar ze toe.

Ethan lachte en keek haar grijnzend aan. 'Je weet toch wel wat ik dag in dag uit wil?' Vroeg hij haar en stond op. 'Of ben je het vergeten doordat je op je hoofd viel?'

Jason keek naar de twee, maar vooral naar Amèlie. 'Nee,' zei hij weer.

Mijn onderlip begon te trillen en angstig keek ik naar hem op. 'maar je houdt van Bijou,' fluisterde ik en ik kroop samen.

'Houden van? Meer gebruik van makend.' Zei hij grijzend. 'Wil je hem nou verzorgen of niet?'

Jason keek toe en wist dat Amèlie toch niet ging luisteren.

Ik klemde mijn lippen op elkaar en keek naar mijn eigen schouder. 'Als... Als je voor mij iets regelt dat mijn botten ook kunnen genezen en je ons de komende paar dagen niet hard laat werken,' zei ik en ik dacht aan Bijou. Ik kon geen medelijden met haar hebben eigenlijk.

Ethan dacht even na en knikte toen. 'Oke, ik regel wel iets.' Hij grijnsde weer en keek haar afwachtend aan.

Jason keek haar geschrokken aan en drukte zijn hoofd weer tegen de grond. Hoe kon ze zo dom zijn?

'Gips...' Mompelde ik. 'Voor mijn voet en iets om mijn arm in dezelfde houding te houden. Dat wil ik eerst en de ehbo-doos voor Jason. daarna... Daarna mag het wel...' mompelde ik heel langzaam en ik keek van hem weg.

Ethan schudde zijn hoofd en lachte. 'Ik geef je niks tot ik wat ervoor heb gekregen.' Zei hij en keek even naar Jason. 'Ik zou maar opschieten voordat hij dadelijk een bloed tekort heeft.'

Jason draaide zijn hoofd en keek hem woedend aan, zover dat kon met zijn gesneden glimlach.

Kort keek ik om naar Jason en ik schudde heel langzaam mijn hoofd. 'Nee, nee eerst de spullen, dan wat jij wilt,' ik durfde het niet uit te spreken, 'en dan gebruik ik die spullen voor mij en Jason.'

'Dacht het niet, ga dan maar terug naar je kelder.' Zei hij en tilde haar op. 'Jason en ik hebben nog wat zaken te bespreken.'

Jason bleef gewoon liggen en probeerde of de handboeien een zwakte hadden, maar er was niks.

Ik keek hem aan en was eventjes stil. 'Beloof je dat je me hem laat helpen met Jason en mezelf?' vroeg ik en ik sloeg mijn armen rond zijn nek en drukte mijn borsten iets naar voren om hem over te halen.

'Je krijgt je spullen en tijd om hem te helpen als ik me vermaak.' Zei hij en zette haar weer op de grond.

Jason lag er nog steeds.

Ik knikte heel langzaam en keek hem twijfelend aan. 'Maar... jij moet het werk doen,' mompelde ik en ik sloeg mijn ogen neer. Ik bleef staan op anderhalve voet en hield mijn schouder weer vast.