Slaapvertrek Elliot

'Nouja, het was te eten,' bekende ik en ik legde een hand op mijn buik die nog steeds een beetje vreemd aanvoelde. Misschien was ik toch verliefd op hem? Maar voelde dat zo vervelend?

'Ooh,' Zei Elliot verbaasd. 'Wat krijgen jullie dan te eten?'

'Brood van een week oud,' zei ik en ik keek nu naar de grond. 'Het moet opgegeten worden en jullie hoeven het dan niet meer.' Het vervelende gevoel verspreidde zich meer door mijn buik. Ik was niet verliefd, maar kotsmisselijk!

Elliot keek haar verbaasd aan. 'Gaat het wel? Je ziet een beetje wit.' Dat ze dar moesten eten. Het was echt een schande. Onmenselijk.

Ik sloeg muijn hand voor mijn mond en schudde mijn hoofd. 'Sorry,' zei ik en ik rende de kamer weer uit. Ik wist het te redden totdat ik buiten aankwam en kotste daar. De geur van de mesthoop maakte het niet veel beter en met trillende benen bleef ik eventjes staan. Het was alsof er meer aan zat te komen en ik zorgde ervooor dat mijn haren goed tegen mijn hoofd aan zaten.

Elliot keek haar verbaasd na en wou achter haar aan rennen, maar na een paar passen verloor hij bijna zijn evenwicht en ging hij weer op het bed Zitten.

Ik ging nog een keer over mijn nek en liep tone naar de waterput waar ik iets te drinken uit haalde en mijn gezicht mee spoelde. Ik voelde me heel erg zwak, maar wel beter dan net en zo liep ik weer terug. Mijn handen trilden nog van de energie die het had gekost.

Toen ze terug kwam liep hij moeilijk naar haar toe en keek haar onderzoekend aan. 'Je moet echt even gaan liggen. Ik wil niet dat je nog zieker wordt.' Zei hij en keek haar dwingend aan.

'Nee, ik moet zingen,' zei ik en ik keek hem eventjes twijfelend aan. 'Laat me zingen, alsjeblieft...' Ik hield mijn handen voor mijn buik. 'Het... gaat alweer beter nu ik het kwijt ben.'

'Weet je het heel zeker?' vroeg hij bezorgt en kerk haar Nig steeds onderzoekend aan.

'Ik ga er wel bij zitten oké?' vroeg ik hem en ik keek hem met waterige ogen aan.

Elliot knikte en liep naar het bed. 'Wil je wat drinken?'

'Graag,' zei ik en ik stond weer op en ademde bij het raam de frisse lucht in.

Elliot liep zo goed als mogelijk naar het tafeltje in de hoek van de kamer en pakte een glas. 'Water of thee?'

'Water...' Ik keek n aar wat hij deed en besefte dat hij pijn had en het mijn klus was dit te doen! Ik liep snel naar hem toe. 'Het spijt me, ik doe het zelf wel,' zei ik hem en ik wilde het glas al aanpakken.

Elliot zette het glas neer en pakte haar bij haar schouders. Voorzichtig duwde hij haar op get bed en keek haar streng aan. 'Blijven zitten. Jij hielp mij, nu help ik jou.'

Twijfelend keek ik hem in de ogen, maar toen liet ik gedwee mijn hoofd zakken. 'het gaat wel Elliot,' zei ik nu.

Elliot schonk een glas water voor haar in en gaf het haar. 'Geen smoesjes.'

Ik zette mijn lippen aan het glas en genoot van het koude water dat mijn maag tot rust bracht en de vlammen uit mijn keel wist te halen. 'Beter,' fluisterde ik na het glas. 'En... ik vertel geen smoesjes.

'Dan nog neem je even rust.' Zei hij en legde zijn hand op haar voorhoofd. 'Je moet echt even rustig aandoen.'

'Maar ik moet zingen,' protesteerde ik maar matig en ik zette het lege glas op zijn nachtkastje neer.

Elliot schudde zijn hoofd en zorgde ervoor dat lag en legde rustig een deken over haar heen. 'jij blijft hier een uur liggen en waag het niet me tegen te spreken.' Zei hij streng en ging in de stoel zitten. 'Over een uurtje zien we wel weer.'

Ik zuchtte en legde mijn handen op mijn voorhoofd neer. 'Kom dan alsjeblieft ook liggen voordat je buik weer gaat bloeden.' DIt hele grote bed had ik toch niet voor mezelf nodig en we hadden vannacht ook al samen geslapen.

Elliot ging bij haar liggen en glimlachte. 'Vooruit dan.'

Ik keek naar hem opzij en sloot toen mijn ogen. 'Ik voel me echt beter hoor,' zei ik hem.