Torenkamer 1

Jayden mocht nu overal komen. Ze was nu de torentrappen opgeklommen om vervolgens uit te rusten in de torenkamer en alles te kunnen overzien door het raam. Ze hield van deze rust en dommelde een beetje weg.

Ik loop rustig de trap op naar één van de torenkamers. Je had daar een mooi uitzicht en allemaal instrumenten om naar de hemel te kijken. Het was echt een wonderbaarlijke plek. De toren was erg hoog, waardoor ik een beetje buiten adem was toen ik buiten was. Langzaam open ik de deur en loop naar binnen. Ik heb niet gemerkt dat Jayden binnen zat.

Jayden schrok op uit haar rust en keek om, ze zag dat Elisabeth er was. Dat was wel de laatste waar ze nu zin in had. Ze had geen zin in het lieve gedoe, hoewel het heel aardig bedoeld was. 'Goedemiddag' begroete ze haar maar.

'Goedemiddag, stoor ik u?' vraag ik. Net zat ze naar buiten te staren en ze schrok nogal toen ik binnen kwam. Ik loop naar de Kast toe en pak een kaart eruit. Het is een kaart van de sterrenhemel. Hij is van een kunstenaar die een keer op een plek ging zitten en de hele sterrenhemel tekende.

Nee, het geeft niet, kom maar' zei ze met een zucht. Waarom moest juist zij nu binnen komen. Ze keek strak uit het raam naar buiten. Ze had het even gehad, met alles.

'We zouden nog een keer een nachtrit moeten doen. De vorige keer was hij prachtig!' Ik houd van nachtritten. Dan op een open veld gaan liggen en naar de sterren kijken, dat doe ik graag.

Jayden glimlachte een beetje moeilijk 'Ja, dat lijkt me leuk, als Levano niet gebruikt is voor de trainingen dan kan het wel' antwoorde ze met een inmiddels geloofwaardigere glimlach.

'Hoe gaat het met jou en Demain. Ik ben de laatste tijd niet vaak aanwezig dus hoor ik niks. Iemand had het over dat hij ter dood veroordeeld was maar ik weet niet of dat waar is.'

Jayden zweeg, wist ze dat hij dood zou gaan? Hoeveel mensen wisten dit. 'Nee, het gaat heel goed tussen ons, hij is niet ter dood veroordeeld hoor, hoe kom je er bij?' loog ze.

Ik zag aan haar gezicht dat ze loog. 'Lieg je nou tegen mij?' vraag ik een beetje geprikkeld. Ik kan er niet tegen als mensen tegen mij liegen.

'Misschien, misschien niet' antwoorde Jayden geïriteerd. Moest alles nou echt nog erger worden.

'Laat ook maar.' Ik ga in een stoel zitten en kijk naar buiten. Het begint te schemeren en de sterren beginnen te komen.

Jayden zuchte, ze wou geen ruzie. 'Hé sorry oke, ik praat er gewoon niet graag over ik ben maar een gewone bediende... niet gewend aan dit alles' en gewoon verliefd op een ander, zei ze in haar hoofd verder.

'Snap ik en sorry dat ik zo snel geïrriteerd werd. Maar bediendes verschillen niet veel van adel. Je doet alleen andere dingen. We zijn allemaal mensen.' Ik had niet verwacht dat ze sorry zou zeggen.

'Tja, je kijkt de hele avond naar het eten dat je niet krijgt, totdat je in eens ten huwelijk word gevraagd.....' zei ze zacht en ze schudde haar hoofd, nee er was wel degelijk een verschil

'Is er iets?' vraag ik. Ze lijkt verdrietig. 'In dat opzicht wel maar je snapt het principe. Wil je anders een keer met me mee eten? Zelf bediend worden,' zeg ik. Bediendes hadden soms een raar leven.

'Alleen als Benjamin heeft gekookt' zei ze met een glimlach. 'Ja, nou , of er iets is? Misschien een beetje, maar dat hou ik liever voor mezelf'.

'Dan zal ik me er niet mee bemoeien. Ik kan dat wel regelen. Wanneer zou je willen?' Waarom Benjamin? Hij is nu even mijn vijand.

'Hm, ik weet niet wanneer je tijd hebt? Ik heb altijd tijd, ik zit een soort van vast hier binnen, ik mag mijn vrienden niet meer zien' bij dat laatste sloeg ze haar ogen neer, maar ze probeerde zich te verharden. Ze wou Benjamin zien en Sindolf, ze waren haar vrienden.

'Ik kan wanneer ik wil. Zeg maar een dag en ik zorg wel dat het goed komt. En waarom mag je je vrienden niet meer zien?' Dat vond ik best wel erg.

Jayden hield haar ogen neergeslagen 'Demian...' mompelde ze alleen maar. 'Nou als we over twee dagen gaan eten lijkt me dat wel leuk' zei ze met een kleine glimlach en ze keek Elizabeth even aan.

'Dat lijkt me ook leuk!' Alleen is de vraag of Benjamin goed kan koken. 'Maar waarom zou je van Demain je vrienden niet mogen zien? Dat is toch niet normaal?' vraag ik. Ik weet dat Demain erg gelovig is maar dit is over de top.

'Hij is bang dat ik vreemd ga, omdat ik teveel bij Benjamin en Sindolf ben...' legde ze uit. 'Dan gaan we die avond eten?' vroeg Jayden, iets opgevrolijkt.

'Natuurlijk! Ik heb er echt zin in. Heb je nog iets wat je erg lekker vindt? Je mag alles zeggen. Ikzelf vind fruit bijvoorbeeld heel lekker.' Alles doet me denken aan thuis.