Slaapvertrek Elliot

Elliot glimlachte naar zijn vader en wou hem het liefst verbannen uit deze kamer, maar dat zou zo onbeleefd zijn en het bleef zijn vader. Zoeizo had Ellio tnog niet alle machten van een koning zolang hij niet getrouwt was. 'Oke.' Zei hij en ging op de rand van het bed zitten. 'Trouwens Amèlie, heb je nog wat nodig? Drinken, eten of medicatie?'

'Water...' mompelde ik zachtjes en ik probeerde zelf voorzichtig overeind te kruipen, maar na net lukte dat me echt niet. k had veel te veel pijn overal. het trok door mijn hele lichaam heen en ik bleef maar lliggen. 'Kun je me ook een beetje overeind zetten?' vroeg ik nu zachtjes.

'DUs jullie hebben het wel knus hier,' zei ik en ik glimlachte breed. 'Voor mij ook wat water zoon,' zei ik hierna.

Elliot schonk twee glazen water in. Een gaf hij aan zijn vader en de andere zette hij even op het nachtkastje, zodat hij haar eerst overeind kon helpen. Hij zag gewoon aan haar dat de pijn als maar erger werd. Hij wist het ook uit ervaring, maar toch. HIj gaf haar het water en glimlachte naar haar. 'Gaat het een beetje, of toch maar even een dokter halen?'

'Nee, geen dokter,' mompelde ik en ik pakte het glas met llicht trillende handen van het nachtkastje aan. Ik zette het aan mijn lippen en dronk heel langzaam wat van het koude water dat mijn keel tot rust bracht. Ik stak het glas water naar hem uit zodat hij het weer neer kon zetten. Zijn vader sloeg ons gade en ik sloeg mijn ogen neer.

Ellioy zette het glas weer terug en bleef op de rand van het bed zitten. 'Vader hebt u trouwens al iets geregeld voor het plan met die verraders?' Vroeg hij maar.

Ik fronste en keek Elliot eventjes vragend aan. 'Welk plan jongen?' Ik was ook druk en ja, soms schoot er wel iets doorheen. AF en toe kreeg ik het gevoel dat mijn hersens me in de steek lieten, dat k iets teveel vergat.

Ik keek stilletjes toe en pakte zachtjes de hand van Elliot vast met mijn beide handen en trok die bij mijn gezicht. Ik wilde gewoon iets van hemk bij me hebben.

'Het plan dat we hadden besproken vader. Weet u nog, gister?' Vroeg hij en keek even naar Amèlie. Hij kon nu niet gaan zeggen dat hij van plan was om de hoofdverdachten net zo lang te martelen tot ze namen gaven. Dat werkte bij Benjamin ook deels, hij was zoiezo een verdachtte. Al dat rondgesluip vertrouwde hij niet.

Ik fronste en knikte toen langzaam. 'Oh, ja tuurlijk.' Ik liet een blik op Amèlie vallen en snapte waarom hij het niet had gezegd. Ik keek weer naar Elliot en knikte. 'Ja, daar moet ik eigenlijk nog aan beginnen. Kunnen we dat niet nu samen doen?' vroeg ik en ik stond al op.

Ze zouden dus weggaan. Ik was er echt niet bij en luisterde ook maar half naar waar ze het over hadden en het plan maakte me dus nu neit zoveel uit. Wel dat Elliot weg zou gaan en dat wilde ik niet! Ik pakte zijn hand nog waat steviger vast.

'Nou...' Zei Elliot en keek even naar Amèlie. 'Het spijt me.' Zei hij en kuste haar op haar voorhoofd, aangezien zijn vader erbij stond. 'Ik kom meteen daarna weer terug en ik zal dat meisje waar je het over had even voor je halen. Nogmaals sorry.' Zei hij en streelde zacht over haar wang.

Mijn onderlip trilde gevaarlijk, maar ik deed echt mijn best mijn emotie binnen te houden. Ik knikte zachtjes, pakte zijn hand, kuste deze kort en sloeg toen mijn ogen neer. 'k houd van je,' fluisterde ik en ik haalde diep adem. 'Dag meneer,' zei ik en hij glimlachte. 'Ik zal hem niet te lang stelen,' zei hij nog en toen verliet hij de kamer.

Toen zijn vader weg was kuste hij Amèlie een keer en zuchtte. 'Dit kan niet wachten. Het spijt me.' Snel liep hij de kamer uit en zei dat ze dat nieuwe meisje moesten halen.

Ik voelde zijn lippen en verlangde naar nog zoveel meer, maar hij was al weg. Ik liet me langs het kussen glijden totdat ik lag en ik sloot mijn ogen.

Elliot had lang in de tuin gezeten. Het was koud en hij was helemaal nat omdat hij in het gras was gaan liggen, maar het kon hem allemaal niet schelen. Zijn gedachten konden niet op een rijtje gezet worden. Rillend van de kou was hij terug gelopen en liep zijn kamer in. Toen hij pas echt rondkeek zag hij haar liggen. 'wat?'

Zijn vader was net weg om zijn behoefte te doen, maar ik wenste dat hij er weer was. Ik had Elliot nog nooit boos op mij gezien en ik was bang dat hij me een tweede keer pijn zou doen. Al die tijd was ik niet gestopt mijn huilen en mijn ogen waren rood en opgezwollen. Ik legde mijn handen snel op mijn buik waar de vacht van een schaap diende als watten om het bloed op te vangen. Op dit moment lag ik ook alleen met mijn benen onder de dekens. Angst en pijn van het verdriet klonken door in mijn stem toen ik fluisterde: 'waarom haat je me... Ik heb niets gedaan.' Ik trok mijn rechterhand bij mijn gezicht en draaide het snel weg. Hij mocht me niet slaan! Ging hij me slaan?

Elliot keek haar woedend aan en liep naar de kast. Hij pakte een deken en zuchtte geïrriteerd. Dan maar buiten slapen.

Hij liep weg, hij zei niets. Ik schoof met moeite mijn voeten uit het bed en probeerde overeind te komen. 'Blijf hier,' fluisterde ik met trillende onderlip. De tranen bleven maar lopen over mijn wangen. Hij pakte een deken. Mijn hersens gingen aan het werk. 'El... el... el...' Ik haperde en sloeg mezelf ineens tegen mijn hoofd omdat ik door moest praten en ik wilde dat hij bij me bleef. Hij mocht iet snel weg. Al was ik vreselijk bang voor hem en wat hij deed, ik wilde dat hij bij me was. Hij was mijn man. 'Blijf... blijf..' We hoorden bij elkaar! Waarom snapte hij dat niet? Ik hield het gaas nu tegen mijn buik aan gedrukt en wankelde met moeite naarhem toe. 'Ik... houd van jou,' snikte ik.

Elliot keek haar even aan en drukte haar meteen terug het bed in. 'Waag hè t niet jezelf meer pijn te doen.' Elliot liep naar de deur en zei nog. 'Ik vertrouwde je.'

Ik bleef huilend op het bed zitten en keek naar Elliot. Ik wilde mezelf wel pijn doen. Dan voelde ik het verdriet niet om hem. Ik wilde hem vastpakken, maar was te sloom. 'Kom... kom hier!' jammerde ik.

Vader.
Ik liep terug naar de kamer en hoorde dat het onweer geschied was net nu ik was wezen plassen. Ik kwam de kamer binnen en liep Elliot tegen het lijf. 'ZItten,' zei ik hem en ik sloot de deur meteen achter me. 'Ga naast je verloofde zitten.' Ik keek hem dreigend aan en wees naar het bed. 'Ik weet dat je bang bent voor verraders, ik ken dat gevoel, maar het is onzin om zomaar te denken dat zij een verrader is zonder naar haar kant van het verhaal te luisteren. Dus zit en vraag haar over vannacht.'

Elliot keek zijn vader woedend aan en bleef staan waar hij stond. 'Laat me erdoor. Jij maakt hier de dienst niet uit. Jou dagen van macht zijn allang voorbij. Laat me erdoor.' Elliot keek hem streng aan eb was niet van plan om bij deze verraders te blijven. Iedereen spande met elkaar samen. Niemand kon hij meer vertrouwen.

'Maar ik blijf je vader ook al verdien ik dat niet en dat geef ik toe, maar je moet luisteren naar haar. Je kan haar nu niet in de steek laten om iets wat jij anders op vat dan dat zei dat bedoelt heeft!' Ik knikte naar Amèlie. 'Kom. Ik wil jullie best alleen laten, maar je moet met haar praten. Ze is je bruid.'

Ik keek naar Elliot en hoopte dat hij naar me toe zou komen. 'El...' Ik keek hem smekend aan. Ik graaide ondertussen zachtjes met mijn éne hand in het niets.

'Dat je je nog mijn vader durft te noemen.' Zei hij maar liep naar het bed. 'Nou vertel, waarom zou ik niet mogen denken dat je een verrader bent net als die idioot.' Zei hij en keek haar woedend aan. Iedereen was tegen hem. Het liefst schoot hij ze allemaal af.

Ik reageerde niet op zijn woorden, nam de sleutel uit de deur, liep de kamer uit en sloot ze samen op in de slaapkamer.

Ik keek op naar Elliot en kroop in elkaar. 'Doe me geen pijn,' het was eruit voordat ik door had wat ik had gezegd. Ja, ik was echt bang voor de woede die in zijn ogen huisde. 'Omdat... omdat...' Ik wreef in mijn ogen en probeerde de juiste woorden te vinden. 'Ik ging 's nachts want... Want ik wilde niet dat je je zorgen ging maken. Ik wil niet dat jij bezorgd om me bent want je hebt al genoeg zorgen. Ik wil dat je gelukkig bent, maar ik moest alles in mijn eigen hoofd op een rijtje zetten. Waarom hij jou wilde vermoorden of dat hij werkelijk waar mij pijn wilde doen. Ik moest het weten Elliot en als... als ik geen kinderen kan krijgen... dan moet ik hem gezegd hebben dat dat zijn schuld is.'

Elliot keek haar woedend aan en ging zitten. 'Ik vertrouwde je en je ga het me kunnen vragen.'

Ik schudde zachtjes mijn hoofd en kek kort naar de wond. 'Jij weet net zo goed als ik dat je me nooit alleen had laten gaan Elliot,' fluisterde ik. Ik haalde de watten weg, het irriteerde me. Ik keek erna en probeerde ze toen in de emmer te gooien waar alle vieze gaasjes etc. in zaten. Ik pakte zachtjes zjin hand en schrok. 'Je bent zo koud,' fluisterde ik geschrokken enik voelde nu verder aan zijn arm.

Elliot trok zijn hand terug en zei. 'Nee, maar dat had zoveel gescheeld als je het mij even meldde.'