Pad voor kasteel

Zwijgend hing Benjamin tegen een boom, maar toen hij Jayden weer zag liep hij snel naar haar toe.

Jayden liep over het pad, ze had nog even vrij voordat ze moest serveren bij het dinee. Toen ze Benjamin bij een boom vandaan zag komen lopen verscheen er een glimlach op haar gezicht 'Hee, Benjamin' zei ze vrolijk

'Jayden.' Zei Benjamin kortaf en hij wenkte haar. 'Ik moet even met je praten, oké? Kan dat nu?'

Jayden keek hem even raar aan 'Oke?' vroeg ze half. 'Het kan nog net, ik moet zometeen serveren... Benjamin wat is er?' vroeg ze verbaasd en ze liep naar hem toe om met hem mee te lopen.

'Ik zal je een samenvatting geven. Sindolf heeft Varlow verwond. Het was zo erg dat hij bewusteloos raakte. Maar nou bleek dat hij het deed omdat Elliot jou aanviel.' Hij slikte even. 'Ik vond het eerst raar, ik dacht dat hij zijn vriendinnetje wilde wreken ofzo. Maar dat bleek jij dus te zijn. Ik heb toen in de smidse even met hem gepraat en hij laat niets los. Volgens mij is hij iets van plan met je. Je moet uitkijken, oké?' Hij keek even bezorgd naar haar. 'Varlow is gevaarlijk, maar die Sindolf is nog veel gevaarlijker. Hij is iets van plan met je.'

'Ik hoorde het van Sindolf ja, maar wat? Mij wreken, iets van plan met mij? Hij is gewoon een smidse, ik denk dat je het iets te ver zoekt Benjamin, maar ik ben je dankbaar voor je zorgzaamheid.' zei ze een beetje verbaasd.

'Hij liegt.' Zei Benjamin. 'Hij liegt serieus over alles, en hij is niet te vertrouwen. Kijk uit met hem oke?' Zei Benjamin nog vlug. Achter zijn rug liepen al een paar mensen uit een buurtkasteel naar Fortis Petram, voor het etentje. 'Ik denk dat je zo moet gaan.' Zei hij. 'En wil je op de gezichten letten bij de salade? Als hun gezichten vertrekken komt dat door mij.' Grijnsde hij. 'Dat heb ik gemaakt.'

Jayden lachte even 'Ik beloof het oke' zei ze sirieus maar lachte daarna. 'Gek, ik zal zien oke' zei ze plagend. Snel omhelsde ze hem even en glimlachte ze 'Tot morgen dan maar' zei ze glimlachend en ze tikte hem nog even op zijn neus voordat ze wegging, richting het etentje.

Benjamin glimlachte, maar hoopte dat ze zijn raad op zou volgen. Ze mocht gewoon niets krijgen met die smid. Hoofdschuddend draaide hij zich om, nadat hij haar had uitgezwaaid. Misschien was nadenken bij de lavendel een goed idee.

Later

Jayden rende het kasteel uit, ze moest naar het pad. Ze had Benjamin beloofd om te komen. Ze liep het pad om en keek om zich heen 'Benjamin?' fluisterde ze. Ze spuugde een keer op de grond en keek toen weer rond.

Benjamin kwam achter een boom vandaan en herkende in de donkere nacht gemakkelijk Jayden. Opgelucht liep hij naar haar toe. 'Ging het goed?' Vroeg hij haar toen hij haar omhelsde.

'Uhm.. ja.. nou.. hij doet het iniedergeval' mompelde ze en ze omhelsde hem ook. Ze had hem gemist.

Hij keek haar even vreemd aan. 'Wat ging er minder goed dan?' Toen rook hij een sterke geur. Hij wist meteen van wie die kwam. Demian droeg altijd zo'n typisch geurtje met zich mee. Hij trok zijn neus op en volgde waar de geur het sterst was. Bij haar lippen trok hij gauw zijn hoofd terug en keek haar vragend aan. 'Wat heb je met hem gedaan?' Vroeg hij fronsend.

Jayden slikte en keek even naar de grond 'Niks belangrijks' zei ze en ze keek hem weer aan. 'Ik heb gedaan wat nodig was om hem over te halen, wat de opdracht was' zei ze luchtig.

Benjamin keek haar fronsend aan. 'Jayden, wat is er daar gebeurd.' Zei hij dringend. 'En open je mond eens.'

Jayden zweeg en opende haar mond een beetje, wat hij wou zien wist ze niet, maar zeggen wat er was gebeurd zou ze niet.

Benjamin rook in haar mond en gaf haar toen een klap in haar gezicht. 'Vertel het me!' Schreeuwde hij, met tranen in zijn ogen. Ze moest wel met een heel goede verklaring komen waarom ze niet alleen op haar hals, armen en wangen sterk naar Demian rook maar ook ín haar mond.

Jayden schrok zich kapot en sprong achteruit. Ze legde haar hand even op haar wang en keek hem woedend aan, maar zweeg nu al helemaal. Met klappen kreeg je niks uit haar en hij had het waarschijnlijk toch al geraden. 'Je weet het al, je kijkt door me heen, ik kon het niet verborgen houden.. had ik dat maar gekund' zei ze met zelf ook tranen in haar ogen, wat en waarom zou ze hem niet vertellen.

Benjamin ging door het lint. 'SLET!' Spuugde hij in haar gezicht. 'Dacht je echt dat je dit verborgen kon houden?' Zijn stem trilde en zijn knieën begaven het bijna. 'Hoe kun je.' Zei hij, met een snik tussendoor. 'Dacht je echt dat ik die kus bij de holle boom was vergeten?' De tranen stroomden over zijn wangen.

Jayden schrok van hem en zette nog een stap achteruit 'Jij bent hier degene die je er voor afsluit' schreeuwde ze naar hem. 'Ik word hier verdomme uitgehuwelijkt, ik moet doen alsof, alles is verdomme alsof! Waarom begrijp je dat niet.. Ik ben het natuurlijk ook niet vergeten, waarom zou ik het vergeten..' zei ze haperend, ze was woedend, maar ze zag de tranen op zijn gezicht die weer maakten dat ze het sneu vond en dat ze wenste dat ze het nooit had gedaan. 'Ik moest er voor zorgen dat hij overgehaald word, nou hier het resultaat... Ik wist niet dat jij je daar zoveel van aantrok' snauwde ze hem toe. Ze wilde helemaal geen ruzie met hem, maar hij had haar geslagen en noemde haar een slet.

'Een kus is tot daaran toe!' Schreeuwde Benjamin terug. 'Maar je hebt verdomme met hem GEZOEND, en dat wilde je voor MIJ geheimhouden?!' Met zijn hand veegde hij zijn tranen weg. Hij mocht niet zwak zijn nu, maar hij voelde zich het wel. 'Voor wie vermoord ik die Demain eigenlijk?!' Schreeuwde hij naar haar.

'Omdat ik DIT wilde voorkomen Benjamin' schreeuwde ze huilend terug. 'Denk je dat ik het leuk vond om hem te zoenen, denk je dat echt?' vroeg ze hem boos.

'Waarom zoen je hem dan? Je kon er zelf voor kiezen!' Schreeuwde hij weer terug. 'Waarom ben je niet gewoon eerlijk tegen me?! Maar vertel me, voor wie vermoord ik die Demian nou eigenlijk?!' Zijn ogen waren inmiddels helemaal rood en hij keek haar aan door een waas van tranen.

'Ja en dan zou het hele plan in het water zijn gelopen, hij had me niet geloofd. Hij wou er iets voor hebben oke. Begrijp dat dan' schreeuwde ze weer naar hem. het kon haar niet schelen of hij het nou leuk vond of niet want Demian had het moeten geloven en dat was gelukt. 'Voor wie?' begon ze boos 'Ik hoop voor mij' zei ze er zacht achteraan. 'En voor wie denk je dat ik dit allemaal doe dan? Voor de lol omdat ik zin had om iemand te zoenen ofzo?' vroeg ze hem nu. De tranen liepen nu rustig over haar wangen heen en ze keek hem vanaf een afstandje aan. Ze mocht hem niet kwijt raken, dat kon gewoon niet.